Ortasını bulmak

Her şeyin ortası ideal olanı değildir; güzellik, iyilik, hayır hasenat, adalet, güzel ahlak… kavram ve erdemlerinde ortanın değil, kamil, en iyi, en güzel, en değerli olanın peşine düşülür. Ortanın iyi olduğu durumlar iki aşırı uç (ifrat ve tefrit) arasındaki durumlardır.
Meşru iktidarı devirmek, birçok masumun mal ve can güvenliğini ortadan kaldırmak, hadsiz hesapsız zulümler icra etmek üzere kalkışılan darbe teşebbüsüne bir şekilde katılan veya katılanlara destek veren, her şey apaçık ortaya çıktıktan sonra bile kör, sağır ve dilsiz olmaya devam eden, hakikati öğrenmemek için yandaşlarla içe kapanan insanlar masum değildir. Ama hakikati en azından 17 ve 25 Aralık olaylarından itibaren görerek, idrak ederek örgütle alakasını kesen, kestiğine dair delilleri olan insanlar masumdur, ölünceye kadar tevbe kapısı açık olduğuna göre onların da pişmanlıkları kabul edilmelidir. Hiçbir zaman örgütle mensubiyet ilişkisi kurmamış, devletin izin verdiği banka ve diğer kurum ve kuruluşlarla iş yapmış, mesela murabaha (bankanın satın alıp müşterisine vadeli satması) yoluyla ev almış, uzun vadeli borcunu bugüne kadar ödemek mecburiyetinde olduğu için hesabında da hareket bulunmuş kimseler masumdur. Bir emirle belli tarihte bankaya para yatıran ve bir emirle çekenler ile böyle bir ilişkiye tabi olmadan herkes gibi para yatıran ve çekenleri aynı kefeye koymak haksızlıktır. Örgütün çeşitli baskı yolarıyla insanları gazeteye abone yaptığı, kurban ve himmet topladığı herkesin malumudur. Bu baskıya maruz kaldığı için abone olan, yardımda bulunanlar ile mensubiyet gereği bunu yapanları birbirinden ayırmak mümkün ise tamamına aynı muameleyi reva görmek haklı değildir…
Tasfiyenin bir ucunda yaşanan felaketin bir daha tekrarlanmasını engellemek için zaruri görülen “yaşın da yanmasını göze alan tutum”, bir ucunda da “yaş yanmasın diye kuruya da geçit vermeyi mümkün kılan tutum” var; işte