Açın gözlerinizi açın...

Kendi acılarımızı bile paylaşamadığımız, hüzünler topladığımız bir dönemden geçerken, çocuklarımız ölüyor öldürülüyor... 
Terör terördür! 
PKK, IŞİD ya da herhangi birisi... 
Katliamların gölgesinde yaşamak, akan kanı seyretmek, ölümlerle yatıp ölümlerle kalkmak. 
Suçluluk duygusunu unutmuş, yaşamın akışı içinde kaybolup gitmişiz her birimiz... Ne yazık ki haberimiz bile yok! 
Ölülerin tümü bizim çocuklarımız... 
O zaman utanç duymalıyız! 
Asla utanç duymuyoruz, yüreğimizden bir şeyler kopmuyor... 
O zaman şu soruyu soralım hep birlikte, gelin yüzleşelim: 
“Bu topraklar kardeş kanına daha doymadı mı?” 
Cihatçı örgüt IŞİD, Gaziantep’i mesken tutmuş, internet üzerinden bağlantı kurmuş... 
Suriye ve Irak’ta gücü giderek gerilerken, bu kez dünyaya yayılmış varlığını sürdürmek için... 
Tüm bunlar olurken ara tatillerin dokuz günlük dinlenceye dönüştürülmesini de ekleyince insan nasıl bir ruh haline dönüşür... 
Bir yanda kaygılar, öte yanda ölüm haberleri, zamanın eşiğinde bırakır bireyi. 
Emekten, insan haklarından, hukuk devleti düzenlerinden payını alamamış bir toplumda kaygı bir bulut gibidir, gelir ve geçer... 
Oysa birey bunları düşünmek zorundadır çocuklarımızın yarınları için. 
Baskıya, şiddete, hukuksuzluğa karşı çıkıp evrensel hukuku, adalette eşitlik ve dürüstlük ilkesini hayata geçirmek için uğraş vermelidir. 
Otoriter İslamcılık, terör, hukukun çiğnenmesi zamanın eşiğinde kaldıkça, emekçiler demokratik haklarını kullanıp örgütlenmedikçe baskı giderek artar...

***

İnsan haklarına, hukuk devletine, demokratik örgütlenmelere karşı çıkanlar, dini devreye sokarlar, “dinsizler, komünistler inananların, Müslümanların haklarınıyiyorlar” diye şiddeti dillendirip tetikçilik yaparlar. 
Biz bunları geçmişte yaşadık... 
Sivas katliamında gördük, öncesinde Kahramanmaraş ve Çorum’da tanık olduğumuz gibi... 
Nice faili meçhul cinayetlerde aydınlarımızı, yazarlarımızı, emekçilerimizi, gençlerimizi yitirdik.