Bize sevmek yasak..

43 yıl önceydi... Yemyeşil bir vadiden geçip dağların yamaçlarında kurulan Sason’a vardığımızda akşam olmuştu.
Tütün piyasası zamanıydı...
Çevremizde çocuklar vardı. Onlar büyüklerle birlikte, gelen konukları izliyordu.
Bakışları ürkekti...
O yıllar sık sık Güneydoğu’ya gider, Silvan’da “Cenanların”, Lice’de “çocukların”, Sason’da “tütün ağalarının” öyküsünü anlatırdım.
O gece Sason’da dönemin Gümrük ve Tekel Bakanı Mahmut Türkmenoğlu, Tekel Genel Müdürü Orhan Özet ve tütün eksperleriyle birlikte o hüzünlü insanlarla konuşmuştuk geç saatlere dek.
Ne zaman yağmur yağsa içime hüzün bulutu düşer...
Geçmişi anımsarım...
Silvan’da Cenanları sömüren Kepoğlu Mahmut Ağa’nın 1983 öncesi Adalet Partisi’nden, 1983’te ANAP’tan milletvekili seçildiğini, kendi çıkarlarını nasıl koruyup kolladığını düşünürüm.
Malabadi Köprüsü’ndeki siyah saçlı, kara gözlü çocuklar yüreklerin tahta evciklerle donandığı akşamın gölgelerini oluşturur.
Lice’de karlı bir kış sabahı, 90 yaşındaki bir ihtiyarın 1976 yılında “solcu” suçlamasıyla gözaltına alınıp tutuklandığı aklıma gelir aradan yıllar geçse de...
Yaşam kendi acılarını içinde topluyor. Umutlar bembeyaz bulutları başımızın üzerinde biriktiriyor.
Yorgun ve uykusuz gözler...
Uçurtmalarını, topaçlarını yitiren çocuklar.
Akşamın ilerlemiş saatlerinde kavşaklarda kâğıt mendil satan küçük yaşta Suriyeli bebeler...

***

Lice’den, Bismil’den, Kulp’tan, Şırnak’tan kopup gelen fırtınanın Dicle’nin bulanık sularında ay ışığını delip geçmesi gibi bir şey bu.
Boşalan köyler ve mezralar...
Oralardan büyük kentlere başlayan göç dalgası...
Önce PKK, sonra Hizbullah vahşeti...
O çocukların, gençlerin Hakkâri’de çöplükte yiyecek ararken patlayan bombayla paramparça oluşları; yüreği insan sevgisiyle atan Diyarbakır Emniyet Müdürü Gaffar Okkan’ın katledilişi; gözyaşı, acı, hüzün yumağı.
Yalnızlığın ve umutsuzluğun buzdan çetelesi içinde geçmiş zaman mevsimlerinin kirletilmesi...
Yoksulluk alın yazısı mıdır?
Yoksulluk yaşam biçimi midir?