Can ve Erdem: Merhaba özgürlük...

AYM’nin, Can Dündar ve Erdem Gül için verdiği “hak ihlali” kararının ardından bir hareketlilik başlamıştı. 
Sevinç ve duygusallık gazetenin tüm servislerine yayıldı... 
O anda 12 Mart ve 12 Eylül günlerini düşündüm. 1981 yılında İzmir Sıkıyönetim Mahkemesi Savcısı Ayhan Sun’un bizim için verdiği “takipsizlik kararı”nı anımsadım... 
Zaman çabuk geçiyordu... 
Zindanda 90 günü aşkın süreç kimileri için “yattılar çıktılar” gibi boş tümcelerdir. Çünkü yaşam onlar için hiçbir değer taşımaz. 
Bir hafta önce Can Dündar için, yalan yazan tetikçiler AYM’nin “hak ihlali” kararının ardından AK trollere komut verdiler sanırım. 
Troller, AYM’yi en ağır dille eleştirdiler, ağıza alınmayacak şeyler yazdılar. 
Gülüp geçtim... 
Bu zavallılar insanlıktan payını almamış “kuş beyinli” bile değillerdi. 
İnsan hakları, temel hak ve özgürlükler onlar için insan hayatında önemli değildi. 
Vicdanları nasır tutmuştu; ruhları körelmiş, intikam, nefret duyguları ortaya dökülmüştü... 
Bir çamur atma kampanyası, doğrudan bir linç girişimi AYM’nin genel kurul üyesiyargıçları etkilemek için yapılıyordu. 
Orhan Erinç’le birlikte şubat ayazında Silivri’ye doğru yok alırken, hayatımızdan çıkan renkleri; 12 Mart ve 12 Eylül “mahpusluk” günlerini, zindanlarda yatan meslektaşlarımızı, suçsuz insanları düşünüyordum. 
Hayat böyle geçip gidiyordu... 
Silivri Cezaevi’nin kapısının önündeki alana geldiğimizde saat akşamın dokuzuydu...