Dipten gelen dalga...

Her şey tekdüze geliyor bize hayatın inişli çıkışlı yollarında... Yaşam aşkın içinde, aşk yaşamın içinde uzun bir yolculuğa çıkıyor... 
Erik ağacı çiçeğe vurmuş, güneş yüzünü göstermiş... 
Bahçede çocuklar oynuyor... 
Bir sesle irkiliyorum: 
“Aşk mavisi tükendiyse de o boşuna denizde; tutku kaybolduysa bir gece yarısı; aşk uçup gittiyse yıldızlı gökyüzünde; hayata sımsıkı sarıl ve hiç bırakma sakın...” 
Zamanın sesini, hayatın akışını seyrediyorum takvimin sayfalarında.
Almanya, ardından Hollanda... 
Ne demokrasinin beşiği sayılan AB ülkelerine ne de İslam dünyası içinde tek laik Cumhuriyeti kurmuş, kurtuluş ve kuruluş destanını yaratmış, Atatürk devrimleriyle çağdaş uygarlığa doğru toplumsal birikim kazanımlarına sahip Türkiye’ye yakışıyor. 
Haftanın ilk gününde yazı masamda dünü, bugünü, hayatı düşünüyorum... 
Yaşananların açıklanması, insan yüreği, uygarlık düzeyinin, bilincinin değeri böylesine kısır çekişmeleri hak etmiyor. 
Türkiye’nin gözleri, aydınlanma süreci 1923’te başladı... 
Azgelişmiş nice ülkeler daha yeni yeni uyanıyor... 
Suriye’den Libya’ya dek Ortadoğu ve Afrika ülkelerinde iç savaş sürüyor...

***

Pazar sabahı gün ışıdığında uyanıp toprağın kokusunu içime çekerken sabahın perdesini araladım. 
Martıların çığlığını duydum... 
Denizin kıyısında, aynı günün gecesinde yıldızlarla konuştum. 
Güneşin ışıkları kentin üzerine vuruyordu. 
Kendi kendime mırıldandım Paul Celan’ın dizelerini: 
“Ölenin mezarına koy