Eh, bir bu eksikti...

Acılar yumağının ortasındayız... Hayata bakışımız değişti... Ölüm haberleri şehit cenazeleri sıradanlaştı... 
Karaman’da çocuklarımızın hayatını karartanların utanmazlıkları, onları destekleyen siyasetçiler. 
Nice çocukların hayatlarını altüst etmiştir bu sapıklar! 
Rezaletin kol gezdiği, dokunulmazlığın olduğu bir Türkiye fotoğrafına bakarken gerçekten utanç duyuyorum. 
Toplumda bir suskunluk egemen... 
Şehit cenazeleri, ölümler... 
Aradan birkaç gün geçiyor, yaşanan acılara bir yeni halka ekleniyor, öncesi unutuluyor. 
10 Ekim Ankara katliamının göz göre göre geldiğini okuduk Cumhuriyet’te... 
Katliamın umursamazlığı neden? 
Canlı bombalar ortalıkta dolaşıp Ankara’nın içinde tur atarken yakalanmıyor. 
Katliam gerçekleştikten sonra yakalanıyor... 
Nerede kalıyor bunlar, kimlerden yardım alıyor? 
2.5 ton nitrat nasıl gözden kaçıyor, anlaşılır gibi değil. 
Bir düş kurmak istiyorum aydınlık günleri anlatan. Aşkı, sevdayı, sevgiyi, barışı, beraberliği, özgürlüğü... 
Göğün bitiminde günbatımı saatinde kanatları titreyen martıları, lacivert bir denizi,çocukların gülen yüzünü. 
Biliyorum siz de benim gibi düşünüyor, gözlerinizde yiten günleri, acıyla karışık bir sevdayı anımsıyorsunuz.