İnsanca yaşamak varken...

Bir mavi akşamın içinde, karalanmış bir sessizliğin ilk saatleri içindeyiz... Bir televizyon ekranında çocukları görüyorum. Kimi kâğıt mendil satıyor kimi su...
Muhabir soruyor:
“23 Nisan kimin bayramı?”
Bir kız çocuğu yanıt veriyor:
“Çocukların...”
Aralarında Suriyeli çocuklar da var...
Dışarıda inceden yağmur yağıyor...
Douglos Dunn’un “Ben sende yaşıyorum, sen bende yaşıyorsun” dediği geceyi yakalamaya çalışıyorum...
Umut ve mücadele...
Çocuklar...
Masmavi bir akşam, saatler ilerledikçe laciverde dönüşüyor.
Düşsel bir yolculuğa çıkıyorum.
Bahçede bırakıp gittiğin salıncak ya da en sevdiğin kitabın saatin yanı başında duruyor.
Gece kâbuslarla çınlıyor...
Birbirine bitişik evlerde çocuklar ağlıyor, kendi horlamasında çürüyüp giden bir adam eski sevdalarla avunuyor.
Birileri sessiz adımlarla kapıları kontrol ediyor, ayak sesleri insanlara dönüşüyor, o anda umut ve mücadele beni başka iklimlere doğru götürüyor...
Lemnos Kralı Thoas’ın sesi midir yoksa karanlığın içinde yükselen?
Niçin gereğince tapınmamışlardır Lemnos Adası’nın kadınları Tanrıça Afrodit’e?
Cezalandırılmış kadınların erkek egemen toplumda inatçı bir baş kaldırısıdır...
Bir mavi akşamın içinden lacivert gökyüzü fışkırırken bir yıldız kayıyor suların üzerine doğru.
Özgürlüğe açılan bir pencere.
Hüzün ve düşünce ırmağı yine iç içe...

***

Belki yeryüzündeki son piyano çalıyor...
Paris’te Eyfel Kulesi ışıl ışıl...
Fransa’da 11 adaylı cumhurbaşkanlığı seçiminin ilk turunda siyasette merkez, ekonomide neoliberal çizgideki eski ekonomi bakanı Macron sandıktan birinci olarak çıkarken, ikinciliği aşırı sağcı parti lideri Marine Le Pen kazanıyor, merkez sol ve merkez sol partiler oyun dışı kalıyor.