Katliam çeteleri...

Bazen en sıkı dostumuz oldular bazen düşmanımız... 
Nasıl oldu diye düşündük, sağa döndük sola döndük, sonra özür falan diledik. 
Kim dost kim düşman orası belli değil... 
Almanya “soykırım” deyince düşmanımz oldu, mülteci sorunu, al gülüm ver gülüm hikâyesi, “Haydi gel barışalım, İncirlik’te uçaklarınıza yer açtık” çağrısı... 
12 Eylül Anayasası’nın üzerine kurulmuş bir yönetim biçimi, yasaların yok sayılması, Balyoz mağdurları, kumpas, paralel devlet... 
Eski ortağın polisi, savcısı, yargıcı, medyası... 
Derin dostlar şimdilerde düşman. 
Birlikte yürümüşlerdi o yollarda, yağmurda ıslanmışlardı ya! 
Hey gidi günler hey! 
Eski dostlar darbeci oldu... 
Akıl oyunlarının bile almayacağı bir süreçten geçerken, eski düşmanımız İsrail “en yakın dost” olurken gel de “Mavi Marmara”yı düşünme... 
Yumun gözlerinizi, o İsrail komandolarının gemiye girişini anımsayın... 
Kuşadası Limanı’nın İsrailli işadamı Ofer’e bir çırpıda verilişini, Tüpraş’tan yüzde14.75 pay kapışını düşünün. 
Ofer adlı muhterem, “Mavi Marmara”yı basıp masum insanları katleden komandoların eğitim verildiği okulun sahibi değil miydi? 
Zamanında bu konuları derinliğine yazıp çizdik, üstelik Gülen’in ABD’den yaptığı açıklamayı eleştirdik... 
Gülen ne diyordu: 
“Otoriteden izin alınması gerekiyordu!” 
Otorite İsrail’di... 
Zaman hızla akıp gidiyor... 
Düş kırıklıklarımız, yiten canlar, acılar...