Kış ölümleri...

Kaybolup gidiyorsun çığlık çığlığa dağların yamaçlarından... 
Bazen kış oluyorsun, bazen ilk yaz. 
Biliyorsun tarih hiçbir zaman kör değildir, bir yazımda uzun uzun anlatmıştım ben sana. 
Tarih bir ülkenin talihini yazmaz, oluk oluk kanla yıkanılmaz. 
Eski bir yazı, yine kış ölümlerini anlatıyor. Uğur Mumcu’nun, Hrant Dink’in, Gaffar Okkan’ın öyküsünü. 
Nice ölümleri, acıları, akan kanı... 
Tarih kendi çocuklarının kanı üzerinde hayatın temelini hiç oluşturmaz; yaşamın ölümcüllüğünü, kanla sulanan toprakları, bir ağacın dallarındaki yaprakları anlatmaz... 
Siz siz olun dostlarım, tarihle “kara talihi” sakın birbiriyle karıştırmayın bu ülkeyi seviyorsanız. 
Ayrımcılık yapmayın, sevgisiz kalmayın, intikam duygularıyla ölümcül düşler kurmayın. 
Tüm tarih, insanlık, kültür, uygarlık ve hayat kanla beslendiğinde acılar yumağıoluşur, zorbalara gün doğar, faşizm ortaya çıkar... 
Tarihin kanlı sayfalarına bakın Nazi Almanyası’nı düşünün... 
İtalya’yı, İspanya’yı, Yunanistan’daki iç savaşı, oluk oluk akan kanı, zorbalarınsonunu anımsayın. 
Ocak ayı benim için hüzünlü... 
Hrant, Uğur, Gaffar, Metin Göktepe... 
Pek çok aydınımız, emekçimiz, bilim insanımız katledildi. 
Ne Hrant’ın barışçıl ve özgürlükçü tavrını içlerine sindirdiler ne de Emniyet Müdürü Gaffar’ın dürüst, kardeşlikten yana olan tavrını... 
Diyarbakır insanı, Kürtler, Türkler, Araplar Gaffar’ın hep yanında oldu... 
Sen misin bunu yapan, kentin en işlek caddesinde koruma polisleriyle birlikte katledildi.