Laik devletten dindar devlete...

Masumiyet karinesi ya da suçsuzluk ilkesi, insan hakları, anayasa...
Yazı masamın başına oturdum, dünü ve bugünü düşünüyorum.
30 yıl önceyi, 30 yıl sonrayı...
Hani Türkiye değişecek, düşünceyi ifade özgürlüğü hayata geçecekti?
Herkesin bildiği, gizlisi saklısı olmayan bir haber “casusluk” ya da “vatan hainliği” sayılırken, çağdaş anayasa rafa kaldırılmaya hazırlanırken, benim oturup demokrasi ve özgürlüklerden söz etmeme gerek var mı?
TBMM Başkanı İsmail Kahraman çok açık konuştu:
“Laiklik yeni anayasada olmamalı!”
Neden olmamalıymış yeni anayasada laiklik ilkesi?
Diyanet İşleri Başkanlığı yönetimin içinde varmış ve Türkiye bir İslam ülkesiymiş.
Laiklik kavramını “din düşmanlığı” olarak görenler bildim bileli “laiklik” kavramıyla oynarlar, bunun “dinsizlik” olduğunu öne sürüp seçmenden oy devşirirler.
Ahmet Taner Kışlalı’nın dediği gibi, laiklik, toplum ve devlet düzeninin akla ve bilime dayalı olmasıdır.
Dindevlet ayrımı ya da din ve vicdan özgürlüğü bu bütünün bir parçasıdır. Farklı inançtan insanların barış içinde bir arada yaşamasıdır.
Değişen koşullara, aklın ve bilimin ışığında çözümün yolunu açık tutmaktır.
AKP iktidarı demokrasi ve özgürlükleri geliştirmek isteyen bir parti olarak çıkmıştı karşımıza 15 yıl önce.
Ülkemizin kimi liberal aydınları, gazetecileri AKP’ye büyük destek verdi.
AKP bugün en büyük düşmanı olarak gördüğü Cemaat’le birlikte, “askeri vesayeti ortadan kaldırmak” için canla başla çalışacağına, toplumun belirli bir kesimini inandırdı.