Madımak’ı unutma...

Cumhuriyet’in dünkü manşeti şöyleydi:
“Çeyrek asırlık acı...”
Sivas’taki Madımak Oteli’nde 33 aydın ve sanatçıyla birlikte iki otel görevlisinin yakılarak katledilmesinin üzerinden 25 yıl geçti. Adalet yerini bulmadı, acı ise hep taze kaldı.
Toplum olarak hep acılar denizinde kulaç atıp, ölümleri gördük, hüzünler topladık. Acılar hep art arda geldi.
Bir boşvermişliği, yaşadığımız acıları sessiz bir çığlıkla ölülerimizle birlikte toprağa gömdük.
Yarınlara yelken açamadık...
Umutlarımızı çoğaltamadık...
Evet!
Aradan 25 yıl geçmiş...
Acımız hâlâ yüreklerimizde...
Tam 25 yıl önce Pir Sultan Abdal Şenlikleri için çok sayıda aydın, sanatçı ve yurttaş Sivas’ta buluştu.
Gericilerin günler önce hazırladığı kışkırtma planları hayata geçirildi. Şenlik için Sivas’a gidenlerin konakladığı Madımak Oteli ateşe verildi. Güvenlik güçleri olaya müdahale edemedi. Yangını söndürmeye giden itfaiye otel önündeki bir grup tarafından engellendi.
Dönemin yetkililerinin ihmali ve göz yumması sonucu 33 aydın, sanatçı ile 2 otel çalışanı göz göre göre cayır cayır yanarak can verdi.
Adalet hiçbir zaman yerini bulmadı...
Firari sanıklar için açılan dava zamanaşımı nedeniyle düştü.
Madımak Oteli müze yapılacaktı, yapılmadı.
Dile kolay tam 25 yıl...
Madımak’ın külleri hâlâ