Altın vuruş

Geçtiğimiz yazıda 30 Mart yerel seçim katılım oranının yüzde 89.15 ile son on yılın en yüksek katılımlı seçimi olduğunu, öte yandan, sadece dört ay sonra yapılan10 Ağustos Cumhurbaşkanlığı seçimlerine katılımın ise, seçim bazında son on yılın en düşük oranına tekabül ederek yüzde 74.6'da kaldığını belirtmiştik. 
Ayrıca, IPSOS'un Cumhurbaşkanlığı seçimi sonrası araştırmasına göre, seçime HDP seçmeninin yüzde 87'si, CHP seçmeninin yüzde 79'u, AK Parti seçmeninin yüzde 73'ünün katıldığını hatırlatıp en çok firenin Ak Parti tabanından verildiğini hatırlatmıştık. Bu anlamda önümüzdeki seçimlerde benzer bir 'rehavete' düşülmemesini sağlamanın, 13 yıllık iktidara rağmen seçmeni aynı heyecan ve motivasyonla sandığa taşımanın, vesayet karşıtı mücadelenin devam ettiğini hissettirmenin Ak Parti önündeki en önemli sınav olduğunu söylemek yanlış olmaz. 
Şu geçtiğimiz aya bakın. DHKP-C, son on yıldaki en kanlı ve sansasyonel saldırısını gerçekleştiriyor. Bir savcıyı şehit ediyor. Ancak ana muhalefet partisi de, kendine 'ana akım' diyen medya da bu marjinal sol/ şiddet eylemini değil, hükümeti suçluyor. 
PKK'lılar belinde silah, elinde mikrofon seçim propagandası yapmaya, halkı muhasara altına alarak oylarını etkilemeye kalkıyor. Halkı ve sandığı PKK'nın insafına terk etmediği için önce ordu, sonra hükümet suçlanıyor. 
Paralel yapıyla ilişkileri deşifre olmuş kişileri serbest bıraktırmaya yönelik âdeta bir hukuk katliamı, bir cumartesi akşamı, damdan düşercesine işleme konuluyor. Buna izin vermeyen devlet ve yargı kurumları suçlanıyor. 
Her üç hukuk dışı eylemin failleri, 'beş benzemez' olmalarına rağmen, birbirlerine sahip çıkıp, tek yürek haline geliyor. Yeri geldi mi cinayete, yeri geldi mi teröre, yeri geldi mi darbeye hep beraber sahip çıkıyorlar. Sorarım size, bu normal mi?