Kadının hikâyesi de yok!

CHP lideri Kılıçdaroğlu, kadınlara seçme ve seçilme hakkının verilmesinin yıldönümü vesilesiyle yayınladığı mesajda Atatürk ve arkadaşlarını minnetle anmış.
Kadınlara "iade edilen" haklar konusunda bile erkeklere minnet duymayı öğütleyen bu resmi ideoloji anlatısında bir eksiklik var sanki:
Kadınlar!
Cumhuriyet rejiminin en büyük 'kazanımlarından' birisi halka geçmişini unutturmasıydı. Osmanlı dönemindeki tüm tarihsel tecrübenin ya şeytanlaştırılması ya da unutturulması için uygulanan reddi miras politikasının, bugün tersine bir yüceltme refleksiyle geri dönüşünü müşahede etmemiz de bundan. Hep o bildik hikâye, usulünce gömülmeyenler geri dönerler...
Ancak kadın hakları mücadelesi geçmişimiz için aynısını söylemek zor. Bugün, Osmanlı'daki iyi kötü tüm siyasî aktörleri biliyor olmamıza rağmen, en azından isimlerine aşina olmamıza rağmen, kadın haklarına ilişkin geçmişimize dair hiçbir fikrimiz yok.
Hâlbuki cumhuriyet öncesi, kadın hakları ve mücadelesi açısından da bir toz ve gaz bulutu veyahut bir karanlıklar dünyası değildi.
Her şey Atatürk'ün ufuktan güneş gibi doğmasıyla da başlamamıştı. Osmanlı'da da hakkını hukukunu savunan kadınlar vardı ve hayatın içindeydi. Eski bir yazımdan istifadeyle özetlemeye çalışayım:
Osmanlı kadınlarının faaliyetlerinin dergiler ve dernekler olmak üzere iki yol üzerinde yoğunlaştığı söylenebilir. Osmanlı tarihindeki ilk kadın dergisi Terakki-i Mukadderat'tı. Onu ilk sayısını 1886'da çıkaran ve sahibinden yazı kadrosuna tamamen kadınlardan müteşekkil olan Şükûfezar izledi. 'Kadınlara mahsus ilmi, siyasi mecmua' tanımıyla çıkan Demet isimli derginin yazı kadrosundaysa Mehmet Akif, Mehmet Emin, Selim Sırrı gibi tanınmış erkek yazarlar da yer almaktaydı.