Bu ülkede bir tek “Star” var!..

Hayır, adının önüne "Mega" falan yazmanın alemi yok..
Çünkü o bu ülkenin yegane "Star"ı!..
Aksini iddia eden "Yanılıyorsun, ben de starım" diyene hodri meydan..
Açık Hava'yı yedi gece üst üste böyle doldursun, 7'den 70'e (Kendimi de katayım, hadi 77'ye) herkesi, hem de birbirinden çok farklı her şarkısı ile avcunun içine alsın, binlerce kişiyi korosu haline getirsin, binlerce kişiyi dans ettirsin..
Gider yanağını değil, elini öper, kutlar, özür dilerim..
Yıldızlık işte bu!.
Ne mutlu ülkeme ki, karanlık günlerini aydınlatan yıldızları, sanatın her dalında var.. Her gün 20'ye yakın gazete okuyorum.. Hepsinin birinci sayfası birbirine benziyor.. Hepsinde ayni haberler.. Tatsız.. Üzücü.. Hatta bunaltıcı..
Boğucu.. Haklı arkadaşlar.. Ülke böyle bir sırat köprüsünün üzerinden geçerken, onları yazmayıp da ne yapacaklar!.
Ama biz insanların, bu kabus günlerinde de, ara ara neşeye, hazza ihtiyacı var..
Dahası.. Bilimsel konuşalım..
Toplum psikolojisi konuşalım..
Herkes, ama herkes bu Sırat Köprüsünü ancak birlik ve beraberlik içinde geçebileceğimizi söylüyor..
Bir Yenikapı mitingi, ülkede nasıl bir coşku, nasıl bir rahatlama yarattı. "Yolu yarıladık" diyorduk ki, köşe yazarları devreye girdi. Soldan sağdan liderlere yönelik tahrikler, gaz vermeler, kışkırtmalar başladı.. Adamların ekmeği kavgadan çıkıyor..
Sövmeyi biliyorlar sadece.. Dostluk, birlik, beraberlik, kardeşlikte ne yazacaklar ki?.
Bugün Yenikapı ruhunun nesi kaldı bu ülkede?.
Son kırıntıları var..
Onu da kaybedersek..