Çetin Altan.. Düşünceler.. Öfkeler..

Gene öfkeliyim.. Bugünlerde her şey beni fena halde öfkelendiriyor.. Ülkenin hali.. Hal meydanda iken, el ele verme yerine, yangına körükle giden siyasetçiler, gazeteciler..
Cennet vatanın içindeki güzellikleri izlemeye yazmaya, insanlara "O kadar karamsar olmayın. Bakın Türkiyem'de neler var" demeye çırpınıyorum, tek başıma..
Hayır.. Seçim var ya.. Oy var ya.. Gerisi önemli değil.. Yahu işte başta Yavuz (Donat) gittiği her yerden yazıyor. İşte hepimiz, gittiğimiz her yerde görüyoruz. İşte anketler, söylüyor.
Cumhuriyet tarihinin en ilgi duymadığı seçimi yaşıyor halk.. Ana fikir "1 Kasım geçsin de ne olursa olsun.."
Ama "Halkım niye aldırmıyor" diyeceğimize, birbirimize daha şiddetle saldırmaya devam ediyoruz.
Bugün aslında, Sakıp Sabancı Müzesi'ndeki "Zero" sergisiyle ilgili son yazımı yazacak, sizi bu hafta sonu bu sergiye bir daha davet edecektim. Öyle şeyler oldu ki, ön alan.. Beni gene öfkeden deliye döndüren.. O yazım haftaya kaldı.
Çetin Ağabeyi kaybettik.. Haberi veren sözüm ona, güya, lafa ve reklama gelince "Haber kanalı" diye adı geçen tenekelere baktım akşama dek, evden çıkmadan..
Yahu Çetin Altan bir anıt.. Gazeteciliğiyle.. Siyasetçiliğiyle.. Yazarlığı, edebiyatçılığıyla.. Son zamanlarda alenen resmen feylesofluğuyla anıt..