Cumhuriyet Bayramı’nı yaşamak!..

Nurlar içinde yatsın, Kazım Baba "Seni bugün bir 4 Temmuz kutlamasına götüreceğim" demişti, Los Angeles'ta.. Öğleye doğru gittik.. Bir bahçeli ev.. Daha dış kapısında kırmızı, mavi, beyaz.. Balonlar, kağıt süsler, bayraklar.. "Kutlu olsun" yazıları.. Evi de bahçeyi de donatmışlar.. Bahçede iki yan evi ve onların bahçelerini de gördüm.. Ayni mavi, kırmızı, beyazlar.. Ayni bayraklar, pankartlar.. Los Angeles'ta hemen her ev öyle zaten.. Mavi, kırmızı, beyaz..
Bütün bahçelerde mangallar yakılmış.. Nasıl bir coşku, nasıl bir keyif..
4 Temmuz Amerika'nın Kurtuluş Günü.. Milli Bayram..
Bir ara "Caddeye çıkalım" dediler.. Çıktık ki, bir geçit.. Los Angeles'ta ne kadar orta lise varsa, önde boru, trampet, bando takımları.. Harika kıyafetlerle öğrenciler yürüyor.. Geçerken de yürüyüş numaraları, şovlar.. Bir saat seyrettik, döndük, geçit hala devam ediyordu.. Kazım "Akşama kadar sürer" dedi.
New York'ta bir 4 Temmuz yaşadım.. O ünlü heykel var ya, Özgürlük Heykeli.. Onun arkasında tam 2 saat süren bir havai fişek gösterisi.. Ben böyle bir şov görmedim hayatımda.. Dünyaca ünlü Sydney'dekiler dahil.. Sabahtan yaşamaya başlamıştı New York halkı, 4 Temmuz'u.. Battery Park'ta aralarına katıldım, saatlerce.. Siyahı, beyazı, çekik gözlüsü, Latin'i.. Dünyada kaç ırk, kaç millet varsa hepsi orda.. "America" diye bir şarkı söyleyişleri var, hep birden, hala gözlerimin önünde.. Millet böyle olunuyor işte..
Nurlar içinde yatsın, kuzen Ahmet'e (Kışlalı) gitmiştim bir 14 temmuz'da.. Paris'in uzak banliyösündeydi evi.. "Bugün 14 temmuz, Paris'i yaşaman lazım" dedi.. İndik şehre.. Yaşadık.. Nasıl bir coşku, nasıl bir şölen havası.. Caddelerde, sokaklarda, evlerde, camlarda, balkonlarda..