Nafile turlar üzerine köşe yazmak..

Bu ülkede bin yazardan 900'ü siyaset yazarken, okuruna bir seçim hakkı tanıyan, farklı dünyalardan, farklı şeyler okuma hakkı veren bir kaç yazardan biriyim. 
Siyasal Bilgiler'de okumam, önce asker, sonra siyasetçi bir babanın oğlu olmama rağmen siyaseti hiç sevemedim. Birinci sebep o.. 
İkincisi.. Bu ülkede hele 1980'lerden sonra, spor, kültür ve sanat nerdeyse yazılmaz oldu.. Gazetelerin arkasında Fener, Galatasaray, Beşiktaş'tan başka şey yazmayan sayfalar "Spor" değildi.. Kültür, sanat dediğimiz şey de, üçüncü sınıf ama dekolte şarkıcılar ve ikoncanlara boğuldu. 
Oysa bu ülkede sporda ve sanatta çok önemli şeyler oluyordu. Birileri de bunları yazmalıydı. O gençlerin teşvike, takdire ihtiyaçları vardı. 
Üçüncüsü.. Bir şeyi, hem de büyük bir gazetede yazdığın zaman, bir işe yaramalısın. Siyaset yazdın mı, hele çok sert yazdın mı, birilerini, olmadı, kendini tatmin edersin, ama yazdığın hiçbir şeyi düzeltmez. Oysa bir, tek bir yazı ile düzelebilecek çok şey vardır. Onları bulup altını çizdin mi, hele bir de yolunu gösterdin mi, halkın pek çok küçük ama önemli sorununu çözersin. Yazdığın işe yarar. Görürsün. 
Masanın başında en kolay yazılacak şeydir, siyaset yazısı..Günümüzden örnek vereyim.. 
Duruma bakalım. 
Ben bu satırları yazarken, hükümeti kurma görevi alan AKP Lideri Davutoğlu, koalisyon turlarına başlamıştı. 
Seçimlerden AKP birinci parti çıktı ama, tek başına iktidar olmasına yetecek sandalyeyi elde edemedi. Üç ihtimal belirdi. Koalisyon, azınlık hükümeti. Erken seçim. 
Bütün seçim kampanyalarını, AKP ve liderlerine saldırı üzerine kuran muhalefet daha ilk gece MHP Lideri Devlet Bahçeli'nin kendi kafasından salladığı kesin hükümlerle, bir araya gelip, AKP'siz bir koalisyon kurma şansını kaybetti.