Öykümüz Maksim Gorki’den... Kalyüşa!.

*

Mezarlığın en yoksul bir köşesinde, yağmur sularıyla aşınmış, rüzgarlarla dağılmış mezar tepecikleri arasında, bunlardan birinin üzerinde, cılız iki kayın ağacının dantelli gölgesi altında, basma entarili siyah başörtülü, yaşlıca bir kadın oturuyodu.
Kadının, yarı yarıya kırlaşmış saçlarının bir kakülü, kuru ve buruşuk sol yanağı üzerine düşmüştü.
İnce dudakları, sımsıkı kapalıydı; bunların uçları ağzının iki yanında derin birer çizgi meydana getirecek biçimde aşağıya doğru sarkmıştı. Göz kapakları da, çok ağlamış, çok acı çekmiş ve uykusuz geceler geçirmiş insanlarda olduğu...