Uzun yılların ardından, Murat!..

"Murat" dediğim Murat Usanmaz.. 2 binli yıllara girerken, Sevgili dostum, kardeşim, zamanın Genel Müdürü Yücel Yener'in davetiyle TRT'ye gelmiş, o zaman var olan Sanat ve Kültür Kanalı TRT 2'ye Tele Pazar adıyla bir canlı program yapmaya başlamıştık. Hemen hiçbir kanalda yer almayan Kültür ve Sanat etkinliklerini ve TRT dahil hiçbir kanalda sözü edilmeyen futbol dışı sporlarda olanları, haftalık haberler, söyleşiler, videolarla anlatmak, araları da canlı konuklarla eğlenceli hale getirmek üzerineydi işimiz..
Dışardan yönetici olarak titizliğini iyi bildiğim Ünal'ı aldım yanıma.. Kurum içinden de, muhasebe kadrosunda bulunan Remzi'yi.. O Remzi (Başlıcan) şimdi, en çok izlediğim kanal TRT Müzik'i yönetiyor.
Geri kalan kadronun hemen hepsi gençlerden oluşuyordu. İçerden, dışardan gençler..
O ekipten kimler çıktı kimler?. Şimdi bakıyorum da hemen hepsi bir şekilde üne kavuşmuşlar..
Mesela, deneyimli Ali Kocatepe'nin yanında yer alan genç sunucumuz, Nehir Erdoğan.. Hayatında ilk defa kamera karşısına geçiyordu, bir İşletme Fakültesi öğrencisiyken..
Günümüzün ünlü Komedyenlerinden Yavuz Seçkin'i, can dostum, kardeşim ağabeyi Coşkun tavsiye etmişti bana.. "Bir gör" dedi.. Bir provaya çağırdık. Ünal da, ben de bayıldık. Hemen aldık kadroya.. Sonra onlar da benim köşemde yazdıkları Duvar yazıları ile üne kavuşan müthiş mizah ikilisi Hakan ile Utku'nın yazdığı skeçlerde harikalar yarattı Yavuz!.
Programın en neşeli bölümlerinden birini Uğurkan Erez yapıyordu. Her hafta bir markanın moda defilesi.. 10 dakikalık.. Programın bütçesinin tümü, kabak çekirdeği parası. Kimseye bir şey veremiyoruz ki.. Uğurkan, gençleri, yenileri getirirdi hep, manken olarak.. Hepsi ünlü oldular. Star oldular..
İddia ediyorum, hiçbir program bu kadar yıldız çıkarmamıştır.
Ferhat Göçer'i Türkiye Tele Pazar'la tanıdı. O söylerken telefon eden bir TRT Yönetim Kurulu üyesi bir müzik profesörü kulağıma "Kimlere, neler söyletiyorsunuz. Bu kurumdan sorumlu olduğum için utanıyorum" diye bağırıyordu. "Çabuk alın onu ekrandan.."
Aldırmadım bile..
Başarının sırrı basitti.
Gençlere inanmak, işi, yetkiyi, sorumluluğu gençlere vermek, kenarda yol gösterici ağabey olarak durmak ve eleştirmek..
M. Ali Ağabey (Kışlalı) bizi böyle yetiştirmişti. Ayni metodu uyguladım ben de..
Perşembe günü bir toplantı yapar, haftanın akışına son şekli verirdi, Ünal'ın başkanlığında genç ekip. Ona katılmazdım bile, yapılacakları etkilememek için.. Pazar yayın yapılır, salı günleri tekrar toplanırdık. Orada işte, sazı elime alır, yapılan her şeyi ve herkesi eleştirirdim, satır satır. Hak edenleri alkışlayarak, yanlışları da acımasızca söyleyerek ve neyi, nasıl yapmamız gerektiğini bıkmadan, usanmadan anlatarak..
"İhtiyar anılara dalınca, nasıl geveze oluyor" değil mi?.
Oysa topu topu bir cümle edecektim..