Kelimelerin itibarı

FETÖ, tüm insanlık değerleriyle birlikte kelimeleri de katletti, onların haysiyetini ortadan kaldırdı. Cemaat, hizmet, hocaefendi... Artık bu kelimeleri bağlam dışında kullanmak dahi ürkütüyor insanı. Düşüncenizin, hissiyatınızın kirlendiğini hissediyorsunuz. Sosyal ortamlarda şerh düşmeden edemiyorsunuz. Tedbir gibi, insanı risklerden koruyan bir anlam, sahtekarlığın, riyakarlığın, kendini gizlemenin ifadesi oldu.

Dinin direği Namaz’ın, ‘vazife’ ya da ‘spor’ adı altında kamufle edildiği, ‘amaca giden yolda herşey mubahtır’ anlayışıyla dini hükümlerin delik deşik edildiği sapkın bir anlayış, lügatlar dahil herşeye ihanet etti.

On yıllardır, Anadolu’nun masum insanlarının dini duygularını, aklını, sosyal ilişkilerini parselleyen bu yapı, kelimeleri de parselledi. Abi’ler, abla’lar artık samimi dostluk ilişkilerini değil, içinde her türlü ihanetin olduğu bir ilişkiler ağını ifade ediyor. Zaten bu ağ, Anadolu evlatlarının, ailelerinden koparılmasıyla, gençlere yeni abi ve ablalar icad edilmesiyle kurulmadı mı? ‘Hizmet’ adı altında gençler, önce ailelerden koparıldı, sonra bir kült etrafında, adeta büyülenircesine, bir ihanet şebekesinin askerleri yapıldı. Nice parlak zeka, bu ihanet yoluna esir edildi. Sorgulamayan, bağımsız düşünemeyen, önlerine konan dışında gazete, dergi, kitap okuyamayan müflis iradeler üretildi. Akıllar felce uğratıldı. Sonu, devletine, milletine, vatanına ihanete varan bu yolun duraklarında nice fikir, düşünce, duygu katliamları yapıldı. Hulasa, üç kuşak heba edildi. Müslümanlar arasında güven duygusu zedelendi.

Böylesine bir ihanet şebekesi, sağlıklı din ilişkisinin tesis edilemediği toplum ve devlet yapılarında yuvalanabilir ancak. Ne yazık ki, bu anlamda Türkiye hayli münbit bir ülkeydi. İnsanların dinini özgürce yaşayamadığı bir toplumda böylesine yeraltı örgütlenmeler ve ödettikleri ağır bedel kaçınılmazdır. Aileler, dinini öğrensin, korunaklı ortamlarda yetişsin diye evlatlarını bu yapıya özendirirken, özenle büyüttükleri çocuklarını bir ihanet şebekesine teslim ettiklerinin farkına varamadılar. Akıl ve vicdan körleşmesine tutuldular.

Şimdi bu ağır ihanetin altından kalkıp kendimize gelmeye çalışırken, yapmamız gereken, yeni kelimeleri ve sıfatları tedavüle sokmak olmalı. Vatanseverlik, şeffaflık, dayanışma bunların başında geliyor. Eğitimciler, inandığı gibi yaşayan, sağlam iradeli insan yetiştirmek üzere kolları sıvamalı, bu sıfatları genç dimağlara yerleştirmeli. Hizmet, cemaat, hocaefendi gibi kelimeleri de, toplum olarak bütün kirleri dökülsün diye iyice silkelemek durumundayız.

VATAN NÖBETİ TUTARKEN