1 Kasım: Taşlar yerine oturacak mı?

Türkiye’nin derdi, gerilim ve kutuplaşmanın sona ermesi ile biter. Bunun yolu da demokratikleşme ve normalleşmedir. AK Parti iktidarı ile birlikte Türkiye’de taşlar yerinden oynadı ama olmaları gereken yere oturmadılar. O taşları sıra ile sayalım.

En önemlisi askeri vesayet taşıydı. 27 Mayıs 1960 ihtilâlından itibaren on yıllık periyotlara bağlanan askeri darbeler, demokrasiyi adeta iğdiş etti. Sivilleri ikinci plana atan, idamlarla, hapislerle, sivil iradeyi kendine ram eden vesayetçiler, çok şükür epey mevzi ve güç kaybettiler. Artık Genelkurmay Başkanları ikide bir parmak sallayarak nutuk atmıyorlar, askeri kaynaklara dayalı tehdit demeçleri yayınlanmıyor. Milli Güvenlik Kurulu toplantılarında askerlerin ne mesajlar verdiği merak edilmiyor. Sivil iradenin emrinde olduğunu söyleyen, yani demokrasideki yerini hatırlatan Genelkurmay Başkanlarını artık peş peşe görüyoruz. Bir yerlerden “Paralel Yapı” kıpırdanmalarına dair fısıltılar yayılsa da NATO’ya “otoriterleşmeyi önleme” davetleri yapılsa da inşallah askerî müdahale dönemi sona eriyor. En ağır taş, yerine ilk oturmaya başlayan taş oluyor...

İkinci önemli taş, medya taşıdır. Türkiye’de etkin medya, 27 Mayıs darbesinden beri hep vesayetin medyası olmuştur. Demokrasi, özgürlüklerin genişletilmesi, seçmenin tercihi, sivil irade, bu vesayet medyasının hiçbir zaman arzusu, emeli, gayesi olmamıştır. Ama hep bu konularda suret-i haktan görünmüşler, milletin karşısına inanmadıkları bu değerleri savunarak çıkmışlardır. Vesayeti savunmuşlardır, çünkü milletimizin, kendi değerlerine bağlı kalarak yükselmesini hiç istememişlerdir