‘Muhafazakar muhalefet’, ‘Muhafazakar müdahale’ ve ana omurgayı çatlatmak..

2016, Türkiye siyasi tarihinin en ağır travmasının yaşandığı yıl oldu. Türkiye Cumhuriyeti, kuruluşundan sonraki en ağır dış müdahalesine, saldırısına maruz kaldı. Bu bir çokuluslu müdahaleydi ve Selçuklu’dan Cumhuriyet’e kadar devam eden, Türkiye’nin yeni yükseliş dönemini başlatan tarihi kimlik, coğrafya bilinci, toplumsal dayanışma hattı bu çokuluslu müdahaleyi boşa çakırdı.

Bir nevi yükseliş dönemi Türkiye’sinin bağımsızlık mücadelesini zafere taşıdı. Yeni bir kuruluşun, Türkiye’nin yıldızlaşmasının temellerini attı ve bunu bütün dünyaya ilan etti.

Dar iç politik hezeyanlar yerine bölgesel ve küresel akılla hareket eden Türkiye dönemi 16 Temmuz zaferinden sonra başlamış oldu. Siyasi tarih, Türkiye’nin büyük yükseliş dönemi için 16 Temmuz’u esas alacak, bundan sonra atılan her adım bu tarihle eşleştirilerek değerlendirilecektir.

PKK ve FETÖ ile gizli bağ, 2018’de müdahale sinyali

2018 ise, Türkiye için son mücadele yılı belki de iç politika açısından en büyük test yılı olacak. Artık terörle, dış müdahaleyle, ekonomik darbelerle, siyasi tasfiyelerle, askeri müdahalelerle, çevresindeki ülkeleri istikrarsızlaştırıp parçalamayla sınırlanabilecek, cezalandırılabilecek, zayıflatılıp teslim alınacak bir Türkiye olmayacak. Belki bu tür müdahalelere de teşebbüs edilmeyecek. Böyle yollarla sonuç alınamayacağı düşünülecek.

FETÖ ve PKK gibi terör örgütlerine açık destek devam edecek. Ama vahim olan, bu yapıların “gizli desteği” ile daha içeriden, daha derinden, ince ince işlenmiş bir hesap önümüze konacak. Yeni siyasi yükseliş döneminin ana omurgası çatlatılarak bir müdahale yöntemi denenecek.