Aman avcı vurma beni

Gezilerimiz sırasında avcılarla çok sık karşılaşıyoruz. Her yerdeler. Nereye gitsek onları görüyor, silah seslerini duyuyoruz. Kuzey Ormanları’nda bile. Keyifli bir hafta sonu geçirmek için cana kıyıyorlar. Vebal neydi?

Avcılığı spor olarak benimseyenlerin sayısı hiç de az değil. Aleyhte bir cümle kurulduğu vakit, “ata sporumuza karşı mı çıkıyorsun” diyenler dahi oluyor. Evet, öyle yapıyoruz.

Hayati mecburiyet olmaksızın bir güzelliğe kıymak, ancak acımasızlıkla izah edilebilir. Daldaki gülü kokluyor, beğenirse koparıp alıyor. Biraz böyle.

Diğer canlılara yaklaşırken, emanet ve merhamet hükümleri daima aklımızda olmalıdır. Onlara kıymayı, insana verilmiş bir hak gibi göremeyiz.

Bilinen bir gerçek: Doğal yaşam alanları iyice daraldı. Yaban hayvanları küçük bölgelerde sıkışıp kaldı. Kaçacak fazla yerleri yok. Bunu fırsata dönüştürmek, insanın muhterem oluşuna da zarar vermektir. Umarım anlatabiliyorum.

Kış uykusuna yatan hayvanları bulup öldürenler var. Bunu yapan, başka neler yapmaz? Mesela tilkiyi öldürüp bırakmış. Neden?