Buradan bakınca

Millî Gazete’de uzun yıllar köşe yazarlığı ve düşünce sayfası editörlüğü yaptım. O vakitler bizimle ilgili yaygın kanaat, Erbakan hocamızın yazılara karıştığı, haberlere müdahale ettiği yönündeydi. Yayınlanan yazıların üç muhatabı varsa, biri bendim. Yaklaşık sekiz yıl boyunca herhangi bir müdahaleye hiç şahit olmadım.

İki ayrışma yaşadık. O dönemlerde bile üstümüzde hiçbir baskı hissetmedik. Okuyucuların ve bazı teşkilat mensuplarının tepkilerini kastetmiyorum. O ayrı bir konudur.

Birkaç köşe yazımda, aleni olarak Erbakan hocamız dâhil parti büyüklerini eleştirdiğim olmuştur. Bu tür yazılardan sadece bir tanesi yayınlandıktan sonra sıkıntı oluşturdu. Ayrıntıya gerek yok. Yaşadığım tek tatsızlık odur. İsim değil de ipucu verebilirim ancak: O kişi bugün Halk Partisi’nde aktif siyaset yapmaktadır. Basın özgürlüğünün en ateşli savunucularından biri olarak görünmektedir. Tebessümetmekle yetiniyorum. Hayat böyledir.

Erbakan her şeye karışıyor söylemi, gazetenin ciddiyetini kundaklamak, fikriyatını hafifletmek, tesirini azaltmak için icat edilmiş gibiydi. Bunu sonradan daha iyi anladım.

Benzer algı çalışmasını şimdilerde de görüyoruz. Sanki yazarlara sipariş konu veriliyor, her yazdıklarına karışılıyor,kimse gönlünden geçeni yazamıyor. Başkalarını bilemem ama kendi hikâyemi anlatmak isterim.

İbrahim Karagül, Yeni Şafak gazetesi için yazarlık teklifinde bulununca, onunla maddi konuları hiç konuşmadım. Kendisi zaten hayattadır. Teklifini kabul etmeden önce şunları söyledim: “Ben Millî Görüş fikrini savunuyorum. Bugün seçim olsa Saadet Partisi’ne oy veririm. Ara sıra iktidar partisine ve liderine dokunan yazılar kaleme alabilirim. Bunları göze alıyorsanız başlayayım.” O görüşmede bir de şahit vardı. Yeni Şafak gazetesinde bu şartla yazmaya başladım. (15 Ağustos 2012) Hatta ilk zamanlar, sınırlarımı görebilmek adına, eleştiride biraz ileri gittiğim de olmuştur.