Kısaca

Bir edebiyat dergisi çıkarıyoruz. Şairlere verebileceğimiz en iyi yer, derginin kapağıdır.

Birkaç kez başımıza geldi. Şiirini kapaktan yayınlıyoruz. Yetmiyor. Memnun olmuyor. Daha fazlası yok ama istiyor.

Böyle kimseler hayatın her alanında var. Onların gönlünü etmek neredeyse imkânsız. Bunu çok düşündüm. Neden?

Mevcut sisteme göre söyleyelim: Bir siyasetçi için gelinebilecek en üst nokta, cumhurbaşkanlığı makamıdır. Yol arkadaşların seni işte oraya taşıyor, fakat yeterli olmuyor. Niçin?

Onca yıllık şahitliğimizdir: Kendini beğenmiş olana başka bir şeyi beğendirmek güçtür.

***