Çürürken...

Oslo’da, özel istihbaratçısı olarak kullandığı yakın adamını, hem de bir yabancı ülkenin gözetiminde, ayrılıkçı terör örgütü ile masaya oturtup pazarlık yaptırdı mı? 
Yaptırdı. 
Pazarlık kamuoyuna yansıyınca 2010 Anayasa darbesi öncesi meydanlara çıkıp“Hiçbir terör örgütü ile görüşmeyiz, masaya oturmayız, müzakere yapmayız. Bu yalandır, iftiradır” diye konuşmadı mı? 
Konuştu. 
İşine gelince de Oslo görüşmesini kabul etti mi? 
Etti. 
Ayrılıkçı terör örgütünün silahı bırakmadığı bir sürece “çözüm süreci” adını taktı mı? 
Taktı. 
Terör örgütü ile mücadele eden ulusal ordunun bağımsızlıkçı yurtsever kesimini, daha sonra çıkarına dokununca “paralel yapı” diye adlandırdığı casusluk cemaatine tasfiye ettirdi mi? 
Ettirdi. 
Sırtını sıvazladığı terör örgütü fırsatını bulunca yeniden azdı mı? 
Azdı. 
Barış güvercinini oynayan şahin kesildi mi? 
Kesildi. 
Yine her gün şehit cenazeleri kalkıyor mu? 
Kalkıyor. 
“Ne mutlu şehit olanın ailesine” dedi mi? 
Dedi. 
Atatürk’ün halka bıraktığı toprakta kendine saray yaptırdı mı? 
Yaptırdı. 
Koruma ordusu ve zırhlı araçlarla dolaşmıyor mu? 
Dolaşıyor.
Şehit yakını acılı Yarbay Mehmet Alkan’ın “Düne kadar çözüm diyenler ne oldu da sonradan savaş diyor. Saraylarda 30 tane korumayla gezip, zırhlı arabalara binip‘Şehit olmak istiyorum’ diye bir şey yok” sözlerindeki her sözcük doğru mu? 
Doğru. 
Doğruyu söyleyen Yarbay’a soruşturma açılıyor mu? 
Açılıyor. 
Ulusal Meclis’in başkanını bile “Benim başkanım” diye tanımlayan, “Sistemi değiştirdim” diyerek açıkça anayasal suç itirafında bulunan padişah özentisine dokununuluyor mu peki? 
Asla!