İspat ve istifa

2010 yaz aylarıydı...
“Benim veya arkadaşlarımın bir terörist başı ile masaya oturduğunu, anlaştığını ispat edemezsiniz, şerefsizsiniz” dedi.
Ne oldu?
Altında kaldı.
2010 Aralık ayıydı.
WikiLeaks’in yayımladığı belgelerdeki gizli hesap savlarıyla ilgili olarak, “Eğer ispatlanırsa ben bu makamda durmam, milletvekilliğinde de durmam” dedi.
Ne oldu?
Başbakandı, cumhurbaşkanı oldu.
16 Nisan halkoylaması öncesiydi.
“Anayasa değişikliğinde cumhurbaşkanının Meclis’i fesih yetkisi olduğunu kanıtlayın, istifa ederim” dedi.
Ne oldu?
Cumhurbaşkanıydı, başkan oldu.
Bu ispat ile istifanın bir araya geldiği tümce, off-shore hesabına döndü.
Of dedin mi, karşı taraf şorluyor. Masum sempatikler!
Bülent Arınç, yine parlak zekâsını çalıştırmış: “Bu 80 milyonluk kitlede belki 80 kişi haricindeki herkes Fethullah Gülen’in belki bir dini lider olarak, belki eğitim hizmetlerinin güzelliği karşısında bir sempati beslemiş olabilir. Ama o 80 kişi hariç, hiç kimse 15 Temmuz gibi bir ihaneti düşünmemiştir.”
Bülent Arınç, başbakan yardımcısı iken TRT kendisine bağlıydı. TRT’nin başında da genel müdür olarak İbrahim Şahin oturuyordu.
Bu köşeden yazmıştık:
TRT’deki FETÖ yapılanması ile ilgili Ankara ağır ceza mahkemelerinde görülen iki ayrı dava var. Bu davaların iddianamelerinde (İddianame No: 2017/3669 ve İddianame No: 2017/2271) açıp baktığınızda İbrahim Şahin’in adı 30 kez geçiyor. İddianamelerde, FETÖ’cülerin çoğunluğunun o dönemde TRT’ye alındığı da yazıyor.
Dahası iddianamelerde yer alan ifadelere göre, “2008-2013 yılları arasında yapılan atamalar sonrasında TRT adeta FETÖ’nün çiftliğine dönmüş.”
Çiftliğin şusu busu içeride...