2016 bitsin!..

Son gününe gelindiği hâlde, (bu yıl bitsin…) gibi bir temenni, sadece takvim yapraklarıyla sınırlı değil elbet. Bu, artık geride kalacak zaman diliminin olumsuz kalıntılarının da silinip gitmesi arzusudur!

2016 yılına, aslında 2015’in ikinci yarısından itibaren sırtımıza yüklenen çok ağır bagajlarla girmiştik… 2013 yılı başlarında devreye giren ve adına “Çözüm Süreci” denilen, terör örgütünün silahtan arındırılması ve toplumsal barışın sağlanması için; olumlu bir neticeye bağlanmak istenen eylemsizlik dönemi, 2015’in Temmuz ayında alçakça terör saldırılarıyla sabote edildi. Urfa’nın Suruç ilçesindeki korkunç intihar saldırısı ve hemen akabinde Ceylanpınar’da iki polisimizin gece evlerinde uyurken katledilmesi, yeni ve çok kanlı bir terör dalgasının başlangıcı oldu. 2015’in bitmesine bir ay kala, bu defa Rusya ile ilişkilerimizi fena hâlde sarsacak olan uçak hadisesi meydana geldi… Dolayısıyla 2015’in son aylarında, içeride yeniden gemi azıya alan terör saldırılarını bertaraf etmeye çalıştık. Dışarıda ve hemen yanı başımızda, ulusal güvenliğimize yönelik; giderek büyüyen tehlike ve tehdide dönüşen Suriye meselesiyle, önceki dört senede olduğu gibi boğuşmak zorunda kaldık. Ancak Rusya ile bozulan ikili ilişkilerimiz, Suriye coğrafyasında bizim hareket alanımızı ziyadesiyle daralttı. Âdeta elimizi kolumuzu bağlı hâle getirdi! Rusya ile gerilen ilişkilerde, ekonomik alanda da ağır faturalar ödedik.
İşte 2016 yılına böylesi bir iklimde girmiştik… Ve ne yazık ki, son gününü yaşadığımız 2016 yılında kalleş terör saldırılarının ardı arkası kesilmedi. İstanbul’da, Ankara’da, Diyarbakır’da, Mardin’de, Şırnak’ta, Gaziantep’te, Bingöl’de, Adana’da ve Kayseri’de ve daha birçok ilimizde; kimi zaman asker ve polisimize, kimi zaman doğrudan sivil halka yönelik vahşi terör eylemleri oldu.