İnsanlığın yüz karası!..

Halep’te, Rejim ile Rus bombardımanında yedi çocuğu kaybolan ve tekerlekli sandalyede can veren annenin, onun başında çaresizce çırpınan babanın dramını anlatmaya, kelimeler yeter mi?

Hikâyeyi dünkü gazetemizde teferruatıyla okudunuz… Yirmi birinci asırda yaşanan bu hikâye, tek kelimeyle insanlığın yüz karasıdır! Şayet hâlâ insanlık diye bir kavram varsa ve bir anlam ifade ediyorsa tabii… Bu şüpheyi belirtmekte gerçekten haklıyız. Çünkü daha üç gün önce, BM Güvenlik Konseyi’nde, Halep’te büsbütün mahsur kalanlara insani yardım ulaştırılması ve sivillerin tahliyesi için, gündeme getirilen ateşkes teklifi, Rusya ve Çin’in vetosu sebebiyle hayata geçirilemedi. Suriye’de bir yılı aşkın zamandır yaptığı vahşi bombardımanlarla, sivil yerleşim yerlerini, okulları ve hastaneleri dahi harabeye çeviren, çoluk – çocuk ayırt etmeksizin binlerce kişiyi öldüren Rusya; bu ateşkes teklifine, teröristler zaman kazanma fırsatı bulacak diye karşı çıkıyor… Rezalete bakar mısınız, Rusya; katil Esad’ın güçleriyle birlikte, tam bir hayalet şehir hâline getirdiği Halep’te, bir yıldır kuşatma altında aç-susuz biçimde hayatta kalmaya çalışan sivil insanları, utanmadan terörist diye niteliyor. Elbette Suriye’nin mazlum ve mağdur halkı, Rusya’nın bu mezalimini nesiller boyu unutmayacaktır. Ama ne yazık ki, bugün için bu zavallı halk, Rus ve İran destekli Baas rejiminin tasallutu altında, çaresiz ve kimsesizdir.