Oktay Vural’ın istifası…

Görünen o ki, 10 Temmuz’daki olağanüstü kongreye kadar, MHP’de bazı yeni gelişmeler yaşanacak. Oktay Vural’ın istifası, bu sıkıntılı sürecin Genel Merkez üzerindeki yansımalarını ortaya koyuyor.

MHP’deki iç muhalefetin ortaya çıkış süreciyle, bugün gelinen nokta arasında epeyce fark var. Ve belki de parti içindeki rahatsızlığın niteliği ve boyutları açısından, tahminleri aşan bir durum söz konusu… 2011 seçimleri öncesinde, gizli kaydedilmiş kasetlerle çok ağır bir şantaja maruz kalan parti, o dönemde tepe yöneticilerinin önemli bir kısmını kaybetmişti. MHP’ye dönük çok ciddi bir operasyonun en belirgin göstergesi olan o dönemdeki şantaj dalgası, her şeye rağmen Parti Merkezi tarafından savuşturulabilmişti. Ancak son bir yıldaki gelişmelere baktığımızda, bu defa farklı bir biçimde uç verip, giderek büyüyen ve genişleyen bir parti içi muhalefet süreci söz konusu. 7 Haziran 2015 seçimlerinde kazandığı milletvekili sayısını (80), 1 Kasım’da muhafaza edemeyen (40’a düştü) MHP’deki iç rahatsızlıklar, bugüne kadar aslında daha çok Parti Genel Merkezinin haricinde cereyan etti. İlk olarak, Parti Yönetimini rahatsız eden söz ve davranışları sebebiyle, milletvekilliğine aday gösterilmeyen Sinan Oğan muhalefet bayrağını açtı. Akabinde, yine şaşırtıcı biçimde medyada propagandası yapılan ve fakat tam da bu yüzden, Meclis Başkanlığı için aday gösterilmeyen Meral Akşener sesini yükseltti. Daha sonraki isim ise çok farklı idi…
MHP içinde, daha önce de çok önemli görevlerde bulunmuş olan ve 1 Kasım seçimlerinde Trabzon’dan aday olduğu halde seçilemeyen Koray Aydın… Devlet Bahçeli’nin “İçlerinde tek ülkücü olan kişi…” dediği isim. Onun ardından halen milletvekili olan Ümit Özdağ kareyi tamamladı… Aydın ve Özdağ, daha önceki kongrelerde de genel başkanlığa aday olmuşlardı.