Abdurrahman
Ben Abdurrahman’ı tanıdığımda Darıca’nın “kederine terkedilmiş” gibi duran sokaklarından birinin en kötü evlerinden birinde, iki odalı bir giriş dairede beş çocuk ve iki kadınla hayata...
Ben Abdurrahman’ı tanıdığımda Darıca’nın “kederine terkedilmiş” gibi duran sokaklarından birinin en kötü evlerinden birinde, iki odalı bir giriş dairede beş çocuk ve iki kadınla hayata tutunmaya çabalıyordu.
Tekstil atölyesinin insafını öptüğümünün patronu demiş ki “valla burada gördüğün her Suriyeli bin iki yüze çalışıyor. Beğenirsen başla, beğenmezsen işte kapı.”
Çölleşmek değil yeşillenmek
15 Nisan 2025 | 346 Okunma
Samimi bir sigara parası
13 Nisan 2025 | 451 Okunma
Gazze için çaresizce
12 Nisan 2025 | 312 Okunma
Eminem’in gelini Saraçhane’de doğurmuş
08 Nisan 2025 | 488 Okunma
Kuçu kuçu hoşt hoşt
06 Nisan 2025 | 641 Okunma
TÜM YAZILARI