Abdurrahman

Ben Abdurrahman’ı tanıdığımda Darıca’nın “kederine terkedilmiş” gibi duran sokaklarından birinin en kötü evlerinden birinde, iki odalı bir giriş dairede beş çocuk ve iki kadınla hayata...

Ben Abdurrahman’ı tanıdığımda Darıca’nın “kederine terkedilmiş” gibi duran sokaklarından birinin en kötü evlerinden birinde, iki odalı bir giriş dairede beş çocuk ve iki kadınla hayata tutunmaya çabalıyordu.

Tekstil atölyesinin insafını öptüğümünün patronu demiş ki “valla burada gördüğün her Suriyeli bin iki yüze çalışıyor. Beğenirsen başla, beğenmezsen işte kapı.”

YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Çölleşmek değil yeşillenmek 15 Nisan 2025 | 346 Okunma Samimi bir sigara parası 13 Nisan 2025 | 451 Okunma Gazze için çaresizce 12 Nisan 2025 | 312 Okunma Eminem’in gelini Saraçhane’de doğurmuş 08 Nisan 2025 | 488 Okunma Kuçu kuçu hoşt hoşt 06 Nisan 2025 | 641 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar
Close menu