Dünyanın kırıldığım yeri

Dün bir arkadaşım hatırlattı. Halden anlar birine “insanların akıllı olup olmadığını nereden anlarsın?” diye sormuşlar. O da “konuşmasından” diye cevap vermiş. Tekrar sormuşlar: “Ya hiç konuşmazsa?” Tekrar cevap vermiş: “O kadar akıllısına rastlamadım henüz.”

“Bak bunu sadece sana anlatıyorum, tamamen aramızda kalsın” diye başlayan konuşmalar, verilen sırlar bilirim. Sonra o sırları bir başkasından, sonra bir başkasından, sonra bir başkasından çokça dinlemişliğim vardır. Zira “demirin tucuna, adamın picine” kaldığımız bir çağ burası. Sırrını, derdini, içinin sıkıntısını sıkıntısızca, zahmetsizce önüne koyabileceğin birini arar da bulamazsın. Öylece kalakalırsın çöl ayazında kalmış gelincik gibi. Dayan bakalım dayanabilirsen.

YAZININ DEVAMI