Erdinç Bey’in gizli hayatı

O Ülkü Tamer söyleyişine özenerek “öyle çok sevmek ki geceleri beklemek seni kesintisiz şekilde düşünebilmek için” diye bitirdiği mektupların üzerinden belki on, belki on beş yıl geçmişti. Mektupların altından çok sular akmış, yaşadığı hayat çoktan evrilip devrilmişti. Her sabah, indirim dönemlerinde kredi kartına sekiz taksitle aldığı takım elbisesini giyip kravatını özenle bağlar, şirketin verdiği arabasını çalıştırır, İstanbul trafiğini alt etmek için girmedik ara sokak bırakmadan tam vaktinde masasında olurdu. Tam vaktinde masasında olurdu ki emri altında çalışan altı kişiden herhangi biri geciktiğinde dilediği gibi yatıştırabilsin öfkesini. “Kalkıp işe gelebilmek sizin için büyük başarı, tebrikler” diyebilsin mesela sadece beş dakika geciken Emre’ye. Emre’ye evet. Hak ettiği maaşın çok altında bir paraya çalışan, yeni doğan bebeğinin beklenmedik hastalığı yüzünden gecelerinin perişan olduğunu herkesin bildiği Emre’ye.

Bir de değişmeyen bahanesi vardı: “Biz insan kaynakları departmanıyız. Biz işe geç kalırsak diğer çalışanlara söyleyebilecek hiçbir şeyimiz kalmaz.”

Oysa “diğer çalışanlara söylenebilecek şeyler” konusundaki ünü tüm şirketin üzerine kâbus gibi çökmüştü. Herhangi bir çalışan “insan kaynaklarından bekleniyorsunuz” maili aldığında küçük bir kıyamet duygusuyla karşı karşıya kalırdı. “Kim bilir hangi aşağılamaları sıralayacak, kim bilir ne alaylara maruz kalacağım?” düşüncesi boğardı şirketteki herkesi. İnsan kaynaklarına çağırılmak gayya kuyusuna çağırılmakla aynı şeydi herkes için.

Ve tabii şirketin patronunun en sevdiği adamdı, ona şüphe yok. Kendisinden görevi devraldığı insan kaynakları yönetmeninin yöntemlerini çok yumuşak bularak başlamıştı işe. Tüm bölüm yöneticileri ile hatırı sayılır kavgalar vererek şirket çalışanlarını yüzde yirmi azaltmış, “esnek çalışma saatleri” prensibini yerleştirerek verimliliği istenen düzeyde tutmuştu.

İş hayatının en güzel yalanıdır “esnek çalışma saatleri” yalanı. Aynı işi daha az kişiyi daha çok çalıştırarak ve onlara hiçbir ek ücret ödemeden yaptırdığın kölelik düzeninin adıdır.

İyi de, bu adam, gençliğinde edebiyata, sanata, kültüre ta yürekten bağlı bu adama ne olmuştu da bu hale gelmişti?