Gardırop

Yaklaşın, sihirli bir gardırobun öyküsünü anlatacağım size bugün. Yaklaşın, insanın öyküsünü anlatacağım size bugün.

Bu gardırobu ilk kim yapmış malumu değil kimesnenin. Kimisi “İdris peygamber elbise biçmeyi öğrettiğinde niyeti bozuk bir marangoz yaptı” der. Kimisi “İbrahim’in ateşe atıldığı şehirde Nemrut’a yaranmak için bir vezir yaptırdı” der. Kimisi “Bağdat’ta yapıldı” der, kimisi “Paris’te.” Ol rivayet muhteliftir. Biz, bildiğimizi anlatalım.

“Gardırop neçe sihirliymiş?” diye sual edilirse deriz ki: Öyle bir gardırop imiş ki içinden hangi elbiseyi çeksen giyen o elbisenin adamı olurmuş. Öncesinde kimsen kim imişsin. Yeter ki elini uzat gardıroba, bir elbise çek kendine ve o elbisenin insanı ol. Elbet bedeli de var imiş bu işin. Gardıroptan çekip de giydiğin elbise karşılığı gardıroptaki askıya şerefini, ahlakını, onurunu bırakırmışsın. Amma ki bunu dert etmeyen çoğ’imiş. Yeter ki şan-şöhret, mal-mülk, zevk-sefa gele.

Gardırobun marifetine de diyecek yok imiş hani. Yeter ki soyun da elini uzat. Yeter ki bir elbise seç kendine. Giyeni yılandan kıvrak, ejderhadan güçlü edermiş.

Bir elbise giydin de eskidi mi? İş görmez mi oldu artık? Ne gam! Çekermişsin işe yarayan yenisini bu gardıroptan. Koyarmışsın askıya haysiyetini, namusunu, vicdanını; gerisi gelirmiş. Açılırmış cümle kapılar. Altın istersen çilinden… Padişah yanında sedir istersen meşeden… İster kadın iste, ister deve iste, ister nam iste… Hepsi senin olurmuş.

Derler ki Ortaçağ’ın karanlık dehlizlerinde görenler olmuş bu gardırobu. İçinden “din kisvesi”ni çıkarıp giymiş çeşitli zalimler. Tanrı adına zavallı insanların varlıklarına el koymak, mallarına çökmek için işlerine yaramış bu gardırop. İnsanları cadı, kâfir, şeytan diyerek ateşe attıkça mallarına mal, zenginliklerine zenginlik katılmış.