Gülşen’in donundan kahraman çıkarmak

Büyüklerinin ellerinden öpsün, kızım bu sene LGS sınavı denen akıl ve izan dışı sınava girdi. Ayıptır söylemesi, 491 puan aldı sınavdan. Bu puan ona hedefindeki bir okula, uzak ara Türkiye’nin en iyi imam-hatip okulu olan Kartal Anadolu İmam Hatip Lisesi’ne kaydolma şansı tanıdı. Anlayacağınız, bizim evde telaşlı bir heyecan yaşanıyor şu ara.

Hayır, ben imam hatip mezunu değilim ve hayır, kızıma okul tercihi konusunda hiç karışmadım. İlk tercih olarak Kartal Anadolu İmam Hatip Lisesi’ni yazdı ve kazandı.

Uzatmayayım. Gülşen isimli yeteneksiz popçunun imam hatiplerle ilgili o sözlerini kızı bu sene imam hatip lisesine kaydolacak bir baba olarak izledim anlayacağınız. Ve şöyle düşündüm: Yazık, bunun da büyüttüğü bir evladı var ve yine de milyonlarca evlada hakaret etme özgürlüğünü kendisinde bulabilmiş.

YETENEKSİZ EVET AMA BİR SOR NİYE?

Önce Gülşen’e mesnetsiz ve hatta öfkeyle “yeteneksiz” demediğimin altını çizmek isterim. Pijamalı klipli ilk şarkısından neredeyse çırılçıplak klipli son şarkısına kadar bütün müzikal yolculuğunu bilirim. Tuhaf ilgilerimden biri de budur çünkü. Türk popu denilen “düşüş biçimi”ni senelerdir takip ederim.

Gülşen’i “yeteneksiz kılan” iki husus var. Birincisi, Türkiye’nin vasat pop müzik ortamının görece en yetenekli isimlerinden biriyle evli olmasına rağmen yaptığı müziğe bir “derinlik” katamayacak kadar sığ bir müzik yaklaşımının olması. “Dan dan” ile başlayan feci düşüşü “Lolipop” isimli şarkısıyla iyice dip yaptı. Özellikle “Lolipop” ile “kadın iyi yorumcu ama” algısını da yerle bir etti bence. Bıraktık kenara Deniz Seki’yi, Sertap Erener’i falan, Demet Akalın’dan daha kötü söylüyor artık şarkıları.

İkinci husus ise daha derinde bence. Sezen Aksu, Nazan Öncel, Aysel Gürel, Meral Okay, Yıldız Tilbe gibi “sofistike söz yazarları”nın yanına bile yaklaşamadı Gülşen’in yazdığı tekerlemeler. Bir türlü “söz yazarı” olamadı Gülşen’den. Bunun basit, çok basit bir izahı var malum. Şarkı sözü ancak “içselleştirilmiş, hazmedilmiş bir kültürle” yazılabilir. Gülşen’de o “içselleştirilmiş kültür” hiç olmamış anladığım kadarıyla. Şarkı sözleri hep “plastik bir tatsızlık” barındırıyor o yüzden.

Eh, Gülşen de hemen tüm “öfkeli yeteneksizler” gibi başka şeyler yaparak gündem olmayı seçti. Günün sonunda geldiği yerse “istediğim yerimi de açarım tamam mı?” zevzekliği ile konserde adamların kucağına oturma ucuzluğu oldu. Sonunda da işte imam hatiplilere “sapık” dediği video ortalığa saçılınca “düşüş” tamamlanmış oldu.