İnsanlık tarihinde bir devir kapandı...

SALI günü heyecanla bekliyordum, nihayet akşamüzeri saatlerinde beklediğim fotoğrafı gördüm; bu Plüton'un 'Yeni Ufuklar' adlı uzay aracı tarafından çekilmiş yakın plan fotoğrafıydı.

Hepimiz hayatımızda ilk kez Plüton'ya, bir gezegene bu kadar yakından bakıyorduk. Ve garip şekilde, aslında bir gezegeni ilk kez gördüğümüz son fotoğraftı bu; çünkü kendi Güneş Sistemimizde yakından bakacak başka gezegen kalmadı.
Elbette devasa boyutta meteorlar var; büyüklüğü Plüton'a yakın cüceler var; 'Yeni Ufuklar'ın yoluna çıkacak dev buz kütleleri var ama işte Plüton fotoğrafı son gezegendi.
Bir yandan insanlığın olağanüstü bir sıçraması bu. Kabaca 6 milyon yıldır insansı canlılar var bu dünyada. Evrimimiz sayesinde bugünkü halimize yaklaştığımızda yüz binlerce yıl avcılık ve toplayıcılıkla uğraştık. Kabaca 15 bin yıldan beri tarım ve hayvancılığı yapıyoruz. 'Modern çağ' adı verdiğimiz dönem, insanlığın bütün tarihine baktığınızda minicik bir zaman: Taş çatlasa 200 yıl.
Hatırlayın, bundan sadece 112 yıl önce Wright kardeşler yerden havalanmayı başardı; ilk uçaktı bu ve sadece birkaç yüz metre uçabilmişti. Plüton diye bir gezegen (veya cüce gezegen) olduğunu sadece 1930'da keşfettik; o sırada jet motoru bile bulunmamıştı.
İlk roketleri 40'lı yıllarda askeri amaçla Almanya üretti; bunların çoğu havalanamıyordu bile. Ama bakın bugün, Güneş Sistemimizin sınırındaki, bizden milyarlarca kilometre uzaktaki bir gezegene yıllar önceden randevu veriyor, sonra da tam zamanında onun yanına ulaşabiliyoruz. Ulaşmakla kalmıyoruz; fotoğraf çekiyor, yüzeyin bileşimini anlamak için araştırma yapıyoruz.
İnsanlık tarihi biraz da keşiflerin, 'yeni ufuklar' arayışının tarihi. Plüton'u yakından gördük, bir sayfa kapandı ama önümüzde koca evren var, açılacak daha çok sayfa var...