Kalbimden yükselen ses, gözümden yaş olup akıyor…

Ne çok göz yaşı biriktirmişim ben meğer içimde bilmeden. Ne çok hüzün varmış yüreğimde, kalbimi işgal etmiş bir keder bu, bana bile fark ettirmeden…

Güzel bir şarkı, şiir, ne bileyim mesela filmler ağlatırdı beni; hatırlıyorum eskidendi, çok eskiden…

Ama şimdilerde gerek kalmadı dışarıdan bir sese, söze, görüntüye.

Bir bakıyorum sulanmış gözlerim, sicim gibi süzülüyor yaşlar durup dururken, bak yine birikmiş klavyenin üzerinde…

Annem, öteki yarım hasta acaba ondan mı bu hüzzam mevsimi esen ruhumda?

Sevdiğim, can parçam sanki biraz uzak bana, yoksa o yüzden mi bu üzüntü halime, durumuma?