Vurmak mı? Vurulmak mı?

Dünya kuruldu kurulalı kadın – erkek çekişmesi devam eder. Kıyamete kadar da devam edecek. Kadına şiddetten cinsel istismara, küçük yaşta evlilikten boşanmalara, halvetten savlete kadar kadın üzerinden yürütülen algı operasyonları toplumu her zaman germiştir. Hz. Âdem’in cennetten çıkarılmasına Hz. Havva’nın sebep olduğu yanlış bilgisinin bile toplumun hafızasına yerleştirilmesi tesadüf değildir. Kendilerini modern ve çağdaş sanan Avrupa’nın bir zamanlar kadının insan mı değil mi tartışmaları da henüz unutulmuş değil. İnsan haklarından mahrum zevatın kadın hakları diye çığırtkanlık yapmasının altında acaba hangi çapanoğlu yatıyor. Kadını bir meta gibi kullanıp nane sakızlarına düşüren zihniyetten kadına gereken değeri vermesi nasıl beklenebilir. Toplumun yarısı kadındır. Diğer yarısını da kadınlar yetiştirir. Kadın; anne, eş, kız, kız kardeştir. Toplumun temeli aile, ailenin temeli ise kadındır. Her şeyden önce annedir kadınlar. Emsalsiz, şartsız ve sınırsız sevginin, hoşgörünün, sabrın, en masum ve temiz duyguların timsali, iyiliğin, şefkatin, fedakârlığın, merhametin kaynağı, hayatla aramızdaki en güçlü bağ, varlığıyla hayata anlam katan, şefkat dolu yüreğiyle bizlere yol gösteren en değerli varlıklarımız, baş tacımızdır annelerimiz kadındır. Annelik dünyanın en yüce, en kutsal vazifelerinden biridir. Sevgili Peygamberimiz, 'Cennet, annelerin ayakları altındadır' diyerek, anneliğin ne kadar kutsal, ne kadar mübarek olduğunu ifade etmiştir. Onlar, bizlerin ilk öğretmenimizdir. Hayata dair her şeyi onlardan öğrendik. Toplum onların yetiştirdiği nesillerin omuzlarında yükselir.  Onların gülen yüzleri, sevgi ve umut dolu kalpleri, onlara karşı sorumluluklarımızı yerine getirmenin huzurunu bizlere yaşatacaktır. Bizleri canından, ruhundan, özünden bir parça olarak gören ve tüm hayatını bizim hayatımızın daha iyi olması için harcayan annelerimizin hakkını asla ödeyemeyiz. Bizi millet yapan değerlerin her birimizde hayat bulmasında, yaşatılmasında hiç şüphe...