Müzik olmazsa abi; ı-ıh, yok...
Pandemi sürecinde sahne sanatlarıyla uğraşanların seslerini duyurabilmek için çeşitli yazılar yazdım.
“Neredeyse 600-700 bin kişiden bahsediyoruz. Her grupta 5-6 tane müzisyen var, organizatörler var, menajerler var, tonmaister’ler var, ‘rodi’ler var, çaldığımız yerlerde çalışan müstahdem var; bunların hepsi şu anda aç... Ve hiçbir çözüm yok...” (Ahmet Güvenç)
“Çalışamıyorum, çalışamayacağım ve ne zaman çalışacağımı bilmiyorum. Bir yıl daha da sürebilir. Ben bu devletin evladıyım, yıllarca müzik yaptım, devlet ne yardımlar yapıyor başvurayım... İşten son çıkış tarihinizi yazın diyor, işe giriş tarihim yok ki benim işten çıkışımı yazayım. Bir şekilde uygun değilim yani, sistemde yokum...” (Melisa Uzunarslan)
“1000 TL gibi bir yardım söz konusuydu; bazıları aldı, bazıları alamadı. Bana çıkmadı ve neden çıkmadığını bilmiyorum. Verecekleri 1000 TL ücret bu arada; bir ayı bile kurtarmaz. İstanbul’da yaşıyorsunuz; 1000 lira dediğiniz hiçbir şeydir aslında...” (Burçin Turna)
