Yeşilçam'dan kopan bir dal

HABER başlıklarına “Yönetmen Melih Gülgen hayatını kaybetti” şeklinde yansıyan kişi, Yeşilçam’ı A’dan Z’ye bilen bir kuşağın temsilcisiydi.
Türk sinemasının yükselişine, çöküşüne, yeniden doğuşuna şahitlik etmişti.

Yeşilçam’da ömrünün yarım asırdan fazlasını geçirmişti.

Doğrudur, asıl şöhretini yönetmen, senarist, yapımcı olarak kazanmıştı 71 yaşında kaybettiğimiz Gülgen; ama mesleğin her kademesinde emeği olduğu da unutulmamalı.

Liseden sonra, “ille sinemacı olmak gibi bir ideali” yokken, bir iş ararken, set işçisi olarak adım atar Yeşilçam’a, 1960’larda...

Kurguda da çalışır, yapımcı asistanlığı da yapar, sufle de verir ve hatta oyunculuk da sergiler birkaç filmde.

Meslekte senaristliğe, yönetmenliğe, yapımcılığa doğru ilerleyecek bu önemli Yeşilçam figürü tam bir “alaylı”dır, çekirdekten yetişmedir.

Halit Refiğ, Tunç Başaran, Natuk Baytan, Yılmaz Atadeniz, Zeki Ökten, Yücel Uçanoğlu gibi simge isimlerle çalışırken çok okuyarak kendisini geliştirir..

Kariyerini şöyle özetler:

“Siyah beyaz döneminde senede 12-13 film, renkli dönemde 4-6 arası film çekiyordum. 1970 yılında kendi şirketimi kurdum. Gülgen Film o zamandan beri hem kendi firmama, hem de başka firmalara film çektim. Aşağı yukarı 150 film çektim...”

Büyük gişe başarısı sağlayan filmlere, popüler televizyon dizilerine imza attı.

“Marziye” ve “Gurbet Kadını” dizileri, “Tatar Ramazan” ve Cüneyt Arkın’la çektikleri meşhur “Cemil” serisi gibi filmleri ilk akla gelenler.

Melih Gülgen’le benim yolumu kesiştiren ve hayranı olduğum filmler ise “Fantastik Türk Sineması” tarzındakilerdi:

“Maskeli Üçler”, “Zorro Kamçılı Süvari”, “Casus Kıran/Yedi Canlı Adam”, “Zapata”...

Gülgen’in, “Parçala Behçet”le (1972), Yeşilçam’ı “erotik-avantür” filmlerle tanıştırmış olduğunu da unutmamak gerekiyor.

Bu yazı için, pek çok sevdiğim filmin temel taşlarından olan bir sinemacıyı anmak için not çıkarmaya başladığımda güvenilir kaynak sayısının uzun bir süredir pek değişmediğini fark ettim.