Diyanet ve siyaset

“Diyanet cemaatleri kucaklamalı” yazımız için Vacip Ölmez’den aldığımız mesajda son derece önemli bir meseleye dikkat çekiliyor:
“22 Kasım tarihli yazınızı okudum. Yeni Asya’nın müsbet hareket çizgisinde istikrarlı yürüyüşünün önemini bir kez daha anladım.

“Ülkemizde tüm kurum ve kuruluşların siyasallaştığı bugünlerde, ne yazık ki Diyanet İşleri Başkanlığının da siyasîlerin esiri konumuna düştüğü, siyasîlerin söylemlerinin dışında hak ve hakikati söyleme cesaret ve erdeminin sergilenemediği günleri yaşıyoruz.

“Siyaset hastalığı bir kangren gibi her tarafı sarmış ve Diyanet’i de etkilemiş durumda.

“Artık Cuma namazlarına bile çekinerek gider olduk. Vakit namazlarını evde kılmayı tercih eder hale geldik. Bunun sebebi zımnî dahi olsa hutbelerde ve vaazlarda siyasî eylem ve söylemlerin dile getirilmesidir.

“Allah’ın evi olan camilerimiz herkese açık olmalı; her görüş ve düşüncenin sahibini kucaklayan, sadece Allah’ın emir ve yasaklarının insanlara anlatıldığı mekânlar olmaktan çıkarılmamalıdır. Son zamanlarda iyice öne çıkan siyasal İslam felsefesi terk edilmelidir.

“Sizin de ifade ettiğiniz gibi Diyanet bütün cemaatlere eşit mesafede durmalı, hepsini kucaklamalıdır. Allah’a emanet olunuz.”

Gerçekten, başından beri bu konuda da çok özel bir duyarlılık ortaya koymuş olan Bediüzzaman’ın altını çizerek defaatle vurguladığı gibi, din herkesin ortak değeridir.

Din hizmeti, siyasî tarafgirlik ve karşıtlıkların dışında ve üzerinde bir makamda verilmelidir. Hele iman dersine herkesin ihtiyacı vardır. Camiye giren insanın partisi sorulmaz.

Özellikle son dönemde daha da belirgin hale gelen “siyasete angaje” görüntüsü, Diyanet’in zaten kuruluşundan beri var olagelen kronik problemi, yeni boyutlar katarak daha da katmerli hale getiriyor. Dinî hayatla ilgili birtakım yeni “devlet projeleri”nin hayata geçirilmesinde kullanılmak istenmesi, bu kurumun toplumla ilişkilerinde farklı sıkıntıların ortaya çıkmasına sebebiyet veriyor.