Kadir Tuncay

Üstadın 1935’te 120 talebesiyle birlikte tutuklu olarak yargılandığı davanın Eskişehir’de açılması; o devrin yöneticilerine adalet, hukuk, laiklik dersleri veren tarihî müdafaalar ile 30. Lem’a, 1. Şua gibi Risalelerin orada yazılması ve yine Üstadın Emirdağ’daki ikameti sırasında zaman zaman uğradığı bir yer olması, bu kentimize Nur menzillerinden biri olma vasfı kazandırdı.
Daha Üstadın sağlığında Eskişehir, Nur hizmetlerinin en canlı olduğu şehirlerin ön sıralarındaydı. Tarihî Odunpazarı semtindeki evinde Üstadı misafir eden Abdülvahid Tabakçı başta olmak üzere, temayüz etmiş bazı Nur Talebeleri buradan çıkmıştı.

Tuncay ailesi de bunlardandı.

Bayram Yüksel’in talebi üzerine babasının hizmete bağışlamasıyla bütün ömrünü Nura vakfeden Ömer ve nerede ihtiyaç varsa oraya omuz veren Kadir Tuncay kardeşler, bu bahtiyar ailenin hizmet ehli evlatlarıydı.

Ömer Tuncay’ı ilk defa, 12 Mart döneminde konulduğu—o zaman lise mektebinin karşısında bulunan—Eskişehir hapishanesindeki ziyaretimizde görmüştük. Kadir Tuncay’la ise sonraki yıllarda tanıştık.

Eskişehir gibi son derece önemli, hareketli, kendisine has zorlukları olan bir şehirde Kadir Tuncay son anına kadar şahs-ı manevî ile beraber sadakat ve istikamet üzere bir hayat yaşadı. Maddî imkânlarını hep hizmet için seferber etti. Memleketi Eskişehir başta olmak üzere birçok yerdeki vakıf hizmet binaları onun katkılarıyla tamamlandı.

Çok ağır hastalıklarla imtihan edildiği o zor dönemde on binlerce hastaya Hastalar Risalesi dağıtma projesinin öncüsü oldu.

İşyerindeki ofisini her gün Risale dersleri yapılan bir dershaneye çevirdi. Gazetemizin sıkı bir takipçisiydi. Bir ziyaretimizde, o gün yayınlanan ve iftiraları çürüten bir yazımıza atıfla, “İyi ki Yeni Asya var, olmasaydı bu saldırılara nasıl cevap verecektik?” demişti.

Geçen Ekim’deki kitap fuarı için Eskişehir’e gittiğimizde, fuara gelen herkese dağıtılmak üzere, yayınlarımızı tanıtan bir el