Birine seslenme ya da hitap sözleri

ANTALYA’dan tatilden dönüyorduk... Köylere yaklaşırken yol boyu sıralanmış satıcıları görmeden geçemiyorsunuz. Yılda bir iki kez de olsa taze, doğal köy ürünlerinden nasibinizi almak istiyorsunuz. Şeydişehir’den sonra böyle bir satıcıya rastladık. Bir gölgelikte kasalar içindeki sebzelere meyvelere bakarken; “Hacı, domateslerim tazedir, yeni kopardım,” dedi köylü. Sağıma soluma bakındım, kimseler yok, “hacı” benim yani. Yahu bunu da duyduk dedim kendi kendime. Bir iki kez
daha yineleyerek kuşkuda bırakmadı adam beni. “Genel müdürüm iki kilo tart bakalım,” dedim. Sağına soluna bakma sırası onda. Tarttı domatesi. “Genel müdürüm iki kilo da üzüm alalım biz.” Adamın yüzünde mahcup bir gülümseme: “Genel müdür kim, biz kim beyim!” dedi.“Genel müdürüm deyince rahatsız oldunuz değil mi?” dedim. “Neden rahatsız oldunuz? Sizde olmayan bir sıfatla hitap ettim de ondan. Dalga geçmiş gibi oldum. Siz, deminden beri ‘hacı’ diyorsunuz bana, bende olmayan bir sıfatla hitap ediyorsunuz, benimle dalga geçmiş gibi olmuyor musunuz?” Kem küm, bir şeyler söyledi satıcı. Bir arkadaşımızın babası imamdı, aydın bir imam. O anlatmıştı. Bir köye atanmış, köy odasında insanlarla tanışırken, adlarını sormuş. Senin adın ne? Hacı... Senin adın ne? Molla. Senin adın? Hacı... Senin? Molla... Arada bir iki Ali, Veli, gerisi ya Hacı ya Molla... Köylülere şöyle demiş bu aydın imam: “Yahu Mekke, Medrese sizin ananızın karnında mı? Siz ya Hacı ya Molla olarak dünyaya gelmişsiniz...” Üşenmedim bu öyküyü anlattım satıcı köylüye,&nbs...