Kıyaklı eski tarife!

Galatasaray, Osmanlıspor’u da farklı yendi diyebiliriz. Tabii atılan üç gole bakarak. Yenileni sonra tartışırız. Peki, bu sonuçta rakibin katkısı nedir? Şöyle; Osmanlıspor Avrupa Kupası’na katılmış bir takım olduktan sonra süratle aşağı doğru kaydı. Hele hele şimdi Bülent Uygun’u da alarak, yani son sezonunda takım düşürmüş bir hocaya görev vererek sanki asıl yerinin, eski adıyla, ikinci lig olduğunu haykırıyor. Ne o güzel günlerin paslaşmaları, nerede o araya atılan toplar, ne de kenarlardan hem beklerle, hem forvetlerle oluşturulan ataklar... Ya Galatasaray mı? Ligin ilk maçında dört atan takımın aynısı sahadaydı. Tolga yine ön liberoFernando’nun yakın koruması, öndekilerin de en yakın desteği idi. Rodrigues zaman zaman Linnes’le, zaman zaman da Mariano ile kenarlarda alış veriş yaptı. Gomis mi? Bizim ülkeye gelen son yıllardaki neredeyse bütün santrforlara ders verircesine oynuyor. Öyle de goller atıyor ki... Sağ olsun bana 47 yıldır özlemini çektiğim rahmetli Metin Oktay’ı hatırlatıyor. İnanın bu uzun sürede ne yerli, ne yabancı hiç bir forvet son adamı bu izlenimi veremedi. NDaye eski takımına karşı da aynı delici olarak gözüktü. Arka dörtlü ise giderek sanki oturur gibi… Ancak en büyük şansları da kendilerinden top almaya çok hevesli oyuncular buluyorlar. Bunda en doğal olarak Galatasaray takımının sezon başı bir 65 dakikalık fizik gücünün rolü de büyük.