Umutlu rövanşa doğru

Yazımın en başına bana göre bu maçın en çarpıcı birkaç notunu dile getirerek başlamak istiyorum. Birincisi Phillip Cocu’nun oyunun son saniyesine kadar sahada en küçük varlık bile gösteremeyen Giuliano’yu oyunda tutuşunun nedeni acaba nedir? Mehmet Topal’la Elif’in hatta önde oynayanların orta alan desteği görevinden nefessiz kaldıklarını da mı görmedi? Bir başka not; uzun yıllar sonra ilk defa bir Türk takımının Avrupa kupası maçında deplasmanda bu kadar tarafsız hakemle oynadığının altını çizelim.
Benfica karşısında hazırlık maçlarında uzayarak oynayıp rakibe derin alan bırakan Fenerbahçe’nin yerine; yarı alanını kademeli olarak iyi kapatıp, rakibinin teknik kapasitesini olumsuz etkileyen bir takım gördük. Kendi alanında çabuk ve rakipten fazla adamla biriken Fenerbahçe’nin savunmasında çok eleştirilen stoperlerinin de bu tür bir futbol kurgusunda ne denli başarılı olduklarına tanıklık ettik.
Cocu ön taraftaki Dirar, Alper ve Valbuena’yı değiştirip, yerlerine kulübedeki oyuncuları almak yerine, yukarıda da değindiğim gibi sanki sahadan eve gitmiş olan Giuliano’yu değiştirseydi, acaba Benfica ikinci yarıda bu kadar çok adamla üzerine yerleştiğinde kontraya daha etkili çıkmaz mıydı? Bir özel cümle de Soldado için yazayım, geçen sezon en az üç maçta hak edip görmediği kırmızı kartları kaşınarak bu maçta görmeye gayret etti, tuhaftır. Benfica’da da Gedson Fernandes isimli siyahi bir oyuncu vardı. Suratına bakarsak, genç gibi gözüküyordu da ama sıfır futbolla takımını 10 kişi oynattı.
Bu Benfica takımının en çarpıcı ve rakipler için ürkütücü olan yeri sol kanattaki iki ufaklık oyuncusudur. Zaten biri de maçın golünü attı. Fenerbahçe bir Avrupa kupası maçında deplasmanda sadece tek golle yenilmiş olması nedeniyle rövanş için çok da umutsuz değildir. Olmamalıdır da. Ama kimilerinin büyük hocası Phillip Cocu böyle sahada görünmeyen Giuliano tipi ve de 50. dakikadan sonra beyaz bayrak çeken Valbuena tipleriyle rakibinin bu cılız skorunu cezalandıramazs...