Ben Zaten Gidecektim

Bismillahirrahmanirrahim
Askar Akaev helikopterine binip Kazakistan’a kaçtığında Bişkek’teydim.
Hastayım!
Doktor zatürre teşhisi koymuş emin olmak için beni filme göndermişti.
“Yaz ilaçları da gideyim ne filmi?” dediysem de dinletemedim.
Bence ne derece isabetli teşhis koyduğunu kendi kendine kanıtlamak istiyordu.
Cepte para yok, öğrenciyiz… O zamanlar cep telefonu da yok.
Bak bunu yazınca ihtiyarladığımı anladım.
Jeton alıp ankesörlü telefondan bir dostumu aradım ve borç istedim.
O zamanlar hayat yavaş akıyor. İşin ilginç tarafı kimi arasan buluyorsun.
Bişkek’in 170 numaralı ünlü dolmuşuna binip şehir meydanından geçeceğim.
Bir baktık ortalık karışmış…
Bizim Kırgız cengâverlerden birisi binmiş bir süvari atına… Elinde bayrak, binlerce insanın içinde at koşturuyor…
Hiç oralı olmadım…
“Akşama dağılır bunlar!” deyip gittim paramı aldım, hastaneye döndüm, fişimi alıp sıraya durdum.
Hastanenin bahçesinde Rus ninelerle laflıyor, “Ne olacak bu memleketin hâli.” muhabbeti yapıyoruz.
Bir helikopter üzerimizden aceleyle geçip gitti.
Herkes kafasını kaldırdı, ağzını açtı helikoptere bakıyor.
Cep telefonunun olmadığı bir dönemde helikopter görmek her gün yaşanan bir olay değil. Hoş şimdi de değil ya!
Ninelerden birisi “Bu Akaev, kesin kaçıyor…” dedi.
“Yok...