Ahmet Abi…
Ahmet Abi, sadece bir mahallenin değil her kesimden insanın okuyup severek takip ettiği biriydi. Bunun sebebi de onun içtenliği, samimiyeti ve açık görüşlü oluşuydu.
Siyaset ve medyanın en hareketli olduğu günlerdi. Liberallerin medyadaki ağırlığı hayli fazlaydı. O günlerde, sivri kalemiyle tanımıştım Ahmet Kekeç’i. Türk medyasındaki liberal vesayetine son veren ilk yazılar onun eseriydi. Naçizane, biz de yazılarımızla Ahmet Abi’nin izinden gitmiştik. Sonrasında FETÖ’yle kavga başladı. Siyasette yarılmalar oldu. Vesayetin her türlüsüyle tavizsiz mücadele etti Ahmet Abi.
Kalp kalbe karşı olmalı ki, bir gün yolda yürürken arkamdan birinin bana seslendiğini duydum. Henüz ilk karşılaşmamızdı. Çok sıcak, samimi ve içten bir şekilde kucakladı. Her zaman çok samimi bir adamdı Ahmet Abi. Devamı geldi bu görüşmelerin, ortak televizyon programlarıyla güzelleşti.
Gazete binasındaki odasına her girdiğimde masasında, etrafında yükselen kitap ve dergi kuleleri dikkatimi çekerdi. Kitaplardan hiç vazgeçmedi, okumayı hiç ihmal etmedi.
