Amerikan rüyasının sonu mu?

Türkiye ve ABD arasında 1950’lerde başlayan ve giderek “stratejik dostluğa” dönüşen yakın ilişkilerin sonuna mı gelindi? Türk Amerikan ilişkileri yol ayrımında mı? İki ülke arasındaki ipler kopuyor mu?

Siyasete ve devlete yön çevren etkili çevreler, Türk-Amerikan ilişkilerinin kolay kolay sarsılmayacağını düşünüyor. Ankara’da, iki ülke arasındaki ilişkilerin konjonktürden kaynaklanan bir sarsıntı geçirdiği ancak ABD’deki seçimlerin ardından taşların eski yerine oturacağı görüşü hâkim.

Fakat Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın son açıklamalarına bakıldığında devlet aklının pek bu kadar iyimser olmadığı görülüyor. Zira Fırat Kalkanı, terör örgütüne karşı değil, bu örgütün arkasındaki ABD’ye karşı yapılan hamle. Güney sınırlarımızda ÖSO destekli başlatılan operasyonlar, ABD'nin bölgedeki planlarına set çekmek içindi. Türkiye’nin Musul üzerinden Misak-ı Milli'yi hatırlatması da benzer şekilde ABD’nin bölgeyi Türkiye’ye rağmen ve Türkiye aleyhinde şekillendiremeyeceği mesajını içeriyor.

Başika krizi bu yüzden patlamadı mı? Bağdat rejimi daha bir yıl önce bizzat davet ettiği Türkiye’yi, ABD’nin telkinleriyle “işgalci ülke” ilân etti. Türkiye’yi Musul operasyonunun dışında bırakmak isteyen Irak ve İran değil, doğrudan ABD’dir. ABD’yle ilişkilerin daha fazla gerilmesini istemeyen çevreler genelde Başika krizinde İran faktörünü öne çıkarmayı tercih ediyor; ama bilinmeli ki, ABD istemeden ne Irak, ne İran Türkiye’ye karşı tavır alabilir. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, ABD’nin Musul’a Şii Haşdi Şaabi milislerini sokma çabasına restle karşılık vermesi, “gelecekleri varsa görecekleri de var” demesinin karşılığı, bu kez PKK’nın Kerkük’e sokulması oldu.