'Her sabah kapımızı çalıp bizi ölüme götürüyorlardı'

Aylardır televizyonlardan, gazetelerden, internet sitelerinden takip ediyoruz Sur’u. Öldürme haberinin gelmediği gün yok. Kâh bir pusuda, kâh bir bombalı tuzakta şehit düşüyor asker ve polislerimiz. Hayatını kaybedenler arasında çok sayıda sivil de var. Etkisiz hale getirilen PKK’lıların sayısı ise belirsiz.

PKK’nın hendek terörünü başlatmasının ardından en çok adından söz ettiren yer Diyarbakır’ın Sur İlçesi. Güvenlik sağlandıkça Sur’da yaşananlar da ortaya çıkmaya başladı. O cehennemin içinde hapsedilen Kürt vatandaşların isyanını,

Diyarbakırlı gazeteci Sidar Basut, dün kendi blog sayfasına taşıdı. Suriçi’nde yaşayan aileler, PKK’nın kendilerini canlı kalkan olarak kullandığını anlatıyorlar. İşte Suriçi’nin PKK’ya isyanı:

E.D: Bizim doğup büyüdüğümüz yer Suriçi'dir, orada gözümüzü açtık. Ben yeni evlendim, evlendiğim gibi yine Surçi'nde kiraya gittik. İşte Yoğurt Pazarı'nda tam hendeklerin kazıldığı sokakta oturuyorduk. Benim halılarımda hâlâ kurşun izi var. Her gün kapımızı çalıp "Hepiniz dışarı çıkın tencere tava çalın" diyorlardı. Kimseye rahatlık vermiyorlardı. Çıkmayanları zorla dışarı çıkarıyorlardı. ‘Ya ölürsek’ diyorduk, umursamıyorlardı; her sabah kapımızı çalıp bizi ölüme götürüyorlardı. 
M.E: Sabah kalktık ki kapımızın önü kazılmış. Birkaç tane çocuk baktık kazı yapıyorlar, bir kapı komşum geldi bağırdı biraz, “ayıptır hastalarımız var” dedi. Onlardan biri de "Fazla konuşma, belediyenin malıdır sen karışamazsın, müdahale edemezsin" dedi. Ondan sonra baktık derinlere kadar kazmışlar, daha da bir şey yapamadık. Öncesinde de hazırlık vardı, ama kimse müdahale edemiyordu. Velhasıl geldiler silahlarını ellerine alıp hendeklerin arkasına oturdular. Birçoğunu ben tanımıyordum. Ondan sonra evimin bütün duvarlarını deldiler. Biri caminin avlusuna bakıyordu, diğeri de komşumun evine gidiyordu. Silahlılardı, çok korkuyorduk onlardan.

A.Ç: Kurşunlu Camii'nin yanında oturuyorduk. Doğma büyüme oralıyım, 50 yıldan fazladır orda oturuyorum. Bir sabah erken kalktım baktım, bir branda asmışlar pencereme. Kapının önünü hangi ara kazdılar öyle, bir baktık ki hendekler hazır. Kurşunlu Camii'yle aramızda 10 metre var. Camiye girdim baktım, içeriyi doldurmuşlar. Bir şey söyleyemedik, yapmayın etmeyin dediğimizde de "biz sizin için buradayız" diyorlardı. Ondan sonra kaldı öyle. 9-10 yaşındaki çocuklara bile hendek kazıttırıyorlardı. Okul çantası öyle duvarın dibinde, onlar da giriyordu o hendeklere. Aileler de çaresizdi, bir şey diyemiyorlardı, dedikleri zaman zaten kızıyorlardı. Bizi bir canlı kalkan gibi kullanmak istediler.