Kürt oyları ve “çözüm süreci” meselesi

16 Nisan’da sandıklardan çıkan oylar Güneydoğu’nun PKK etkisinden sıyrıldığını ve yüzünü Ankara’ya çevirdiğini gösterdi. Diyarbakır Milletvekili Altan Tan da, bu süreçte 1 milyona yakın HDP oyunun AK Parti’ye geçtiğini doğruladı. PKK ve HDP’nin kan kaybettiği bu tablo karşısında enteresan bir şekilde devlete, mevcut politikasını değiştirmesi önerileri gelmeye başladı. AK Parti’nin içinden de olmak üzere siyaset ve medya çevrelerinden organize bir şekilde devlete, “Güvenlik politikalarına son verilmesi” ve “Kürt sorununun çözümü için harekete geçirilmesi” çağrısı yapıldı. Bazıları utangaç bir şekilde, adını koymadan yeni bir “çözüm süreci”nin başlamasını önerdi.

Televizyonlarda yeniden “Güvenlik politikalarının ne kadar pis, kötü” olduğunu anlatan programlar dönmeye başladı. Entellerin Diyarbakır ziyareti, Güneydoğu turları yine artışta. Siyasi çözüme” her zamankinden çok daha fazla ihtiyacımız varmış!

Bakın hele, ne müthiş bir tez! Tezini ve antitezini terör sevicilerin ve terör kurgulayıcılarının oluşturduğu hiçbir sivil ve askeri yöntem artık Türkiye topraklarında işlerlik kazanmayacaktır.

Avrupa DEAŞ ile mücadele ederken kimse “DEAŞ ile siyasi çözüm bulalım” demezken, Türkiye için DEAŞ’ın muadili olan PKK için neden “siyasi çözüm” öneriliyor?

Belli ki Güneydoğu’daki algıyı artık eskisi gibi yönetemiyorlar. 16 Nisan’da ortaya çıkan sonuç Kürtlerin, PKK ve HDP’den uzaklaştığını gösteriyor. “Adı çözüm süreci olmasın ama…” diye başlayan analizler aslında mevcut gidişattan duyulan bir rahatsızlığın ifadesi.

Bunun yanı sıra ABD ile senkron bozukluğunu gidermek için de yeni bir süreç başlatılmak isteniyor.

ABD, Suriye’de PYD ile “müttefiklik” düzeyinde ilişki kurarken haliyle burada Türkiye ile bir senkron sorunu yaşıyor.